بانک مقالات زیست شناسی

مرگ برنامه ريزي شده سلولي يا آپوپتوز يکي از شايع ترين اشکال مرگ در سلولهاي يوکاريوتي مي باشد. آپوپتوز در واقع يک مکانيسم خودکشي فيزيولوژيکي است که باعث حفظ هوموستازي مي شود. اثرات آپوپتوزي مشتقات پکتيني در شرايط in vivo و in vitro مشاهده شده است. در اين مطالعه اثر اسيد پکتيک بر روي آپوپتوز سلولهاي GH3/B6 بررسي شده است. اين ماده بخش عمده پلي ساکاريدهاي ديواره سلولهاي گياهي را تشکيل مي دهد و سبب مهار رشد متاستاز سلولهاي سرطاني مي گردد. سلولهاي GH3/B6 سلولهاي لاکتوتروپ هستند و از تومور هيپوفيز موش کلون شده اند و به ويژه داراي قدرت سنتز و ترشح هورمونهاي رشد (GH) و پرولاکتين (PRL) مي باشند. در اين مطالعه، سلولها در محيط کشت Ham’s F12 غني شده با 15 درصد سرم اسب و 2.5 درصد سرم جنين گاو کشت داده شدند. پس از 3 روز پيش انکوباسيون، سلولها تحت تاثير مقادير مختلف اسيد پکتيک در زمانهاي 6، 24 و 48 ساعت قرار گرفتند. کنترل مثبت در اين آزمايش بروموکريپتين، عامل شناخته شده القا کننده آپوپتوز در اين سلولها انتخاب گرديد. درصد زيستايي سلولها در حضور مقادير مختلف اسيد پکتيک و بروموکريپتين توسط تست MTT بررسي شد. سپس با استفاده از رنگ آميزي آکريدين ارنج (AO) و اتيديوم برمايد (EB) تغييرات هسته سلولها مورد بررسي قرار گرفت. همچنين با استفاده از روش فلوسايتومتري و تستTUNEL  ميزان آپوپتوز در سلولها مشخص گرديد. آزمايشها نشان دادند که در حضور مقادير مختلف اسيد پکتيک درصد زيستايي سلولها بطور معنا داري کاهش مي يابد و رنگ آميزي AO/EB و تست TUNEL نشان داد که انکوباسيون 24 ساعته اسيد پکتيک در يک حالت وابسته به دوز از غلظت250 mg/ml  تا غلظت 1 mg/ml سبب القاي آپوپتوز در اين سلولها مي شود. همچنين نتايج رنگ آميزي فلورسنت مشخص نمود که اسيد پکتيک با غلظتهاي بالا 1 mg/ml) تا (5mg/ml سبب ايجاد نکروز مي شود .(p<0.001)

 نسخه قابل چاپ