بانک مقالات زیست شناسی

گياه سويا (Glycine max) يكي از گياهان بومي مناطق گرمسيري است كه در مناطق معتدله نيز به فراواني كشت مي شود. به علت اهميت غذايي و دارويي اين گياه و نيز حساس بودن آن نسبت به دماي محيط رشد و حياتي بودن سلامت غشاهاي زيستي در ادامه رشد و توليد محصول، اثر پيش تيمار دماي پايين غير انجمادي و پاسخ گياه به اين دما مورد بررسي قرار گرفت. ابتدا گروهي از دانه رستهاي 10 روزه سويا به دماي 15 درجه سانتي گراد (پيش تيمار سرما) و گروهي ديگر به دماي 25 درجه سانتي گراد (بدون پيش تيمار سرما) براي 24 ساعت منتقل شدند. سپس هر دو دسته به دماي 4 درجه سانتي گراد (تيمار سرما) انتقال يافتند. پس از 24 ساعت همه گياهان به دماي 25 درجه سانتي گراد (فاز بهبودي) منتقل شده و بعد از 24 ساعت نمونه برداري انجام شد. نمونه برداري هر 24 ساعت يكبار و بطور منظم از تيمارها و گروه شاهد در سه تكرار انجام گرفت. با اندازه گيري فعاليت آنزيمهاي آسكوربات پراكسيداز (APX)، گاياكل پراكسيداز ((GPX و ميزان هدايت الكتروليتي غشا، مشخص شد كه اعمال پيش تيمار سرما، باعث افزايش مقاومت گياه در برابر سرماي متعاقب آن شده و توان زيستي گياه را به ميزان زيادي افزايش مي دهد و نيز گياهان پيش تيمار ديده سريعتر از گياهان بدون پيش تيمار به حالت عادي بر مي گردند.

 نسخه قابل چاپ