پاسخ به:بانک مقالات زیست شناسی
یک شنبه 31 اردیبهشت 1391 11:04 AM
| 17 : زيست شناسي ايران زمستان 1388; 22(4):719-729. |
| بررسي اثر پيش تيمارهاي هورموني و ژنوتيپ در تشکيل نوساقه هاي نابجاي مستقيم روي برگهاي چغندرقند (Beta vulgaris L.) در شرايط درون شيشه اي |
| ميرزايي اصل اصغر,معيني احمد*,سلمانيان علي هاتف,جلالي جواران مختار |
| * تهران، دانشگاه تربيت مدرس، دانشكده كشاورزي، گروه اصلاح و نباتات |
|
چغندرقند، گياهي است که دستکاري ژنتيکي آن به سختي صورت مي گيرد. يک روش ساده و موثر براي باززايي گياه مي تواند موجب تسهيل در انتقال ژن به چغندرقند گردد. در اين تحقيق، جوانه هاي انتهايي چغندرقند در چهار پيش تيمار هورموني شامل 0.1، 0.5 و1 mgl-1 BAP و همچنين1 mgl-1 BAP به همراهmgl-1 NAA 1 کشت شده و از نوساقه هاي حاصل، ريزنمونه هاي برگي تهيه شدند. اين ريزنمونه ها در محيط کشت PGoB با تيمارهاي مختلف هورموني کشت شده و سپس درصد ريزنمونه هاي برگي پاسخ ده به باززايي نوساقه تعيين شد و در قالب آزمايش فاکتوريل با طرح پايه بلوکهاي کامل تصادفي تجزيه گرديد. برگهاي حاصل از پيش تيمار با1 mgl-1 BAP ظرفيت بالايي در توليد نوساقه نابجا (65.4 درصد) داشتند. اثر اعمال تيمارهاي هورموني در محيط کشت برگها براي باززايي نوساقه، معني دار نبود. نتايج اين پژوهش نشان داد که پيش تيمار جوانه هاي انتهايي با هورمونBAP ، مي تواند توتي پوتنسي (Totipotency) بعضي از سلولهاي برگي را تحريک نموده و آنها را به نوساقه نابجا تبديل نمايد. در آزمايش ديگري، اثر 25 ژنوتيپ از خانواده نيمه تني تک جوانه 9597-P26 چغندرقند (هر بذر به عنوان يک ژنوتيپ) نيز بر روي تشکيل نوساقه هاي نابجا بررسي گرديد. نتايج آزمايش نشان داد که اختلاف معني داري بين ژنوتيپهاي مختلف چغندرقند داخل اين خانواده نيمه تني وجود دارد و انتخاب ژنوتيپهاي با توان بالاي باززايي نوساقه براي دستکاريهاي ژنتيکي امکان پذير است، اگر چه ريزنمونه هاي رشد يافته در پيش تيمارmgl-1 BAP 1، کمتر تحت تاثير ژنوتيپ قرار گرفتند. |
| كليد واژه: چغندرقند، پيش تيمار هورموني، باززايي مستقيم نوساقه نابجا، ژنوتيپ |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
