بانک مقالات زیست شناسی

بروز لپتوسپيروز در مناطق معتدل در بين کارگران برنج و حيوانات مزرعه بالاست به همين دليل وضعيت اين بيماري و بررسي سروتيپهاي شايع انساني منطقه، براي ساخت واکسن مناسب ضرورت پيدا مي کند. از آذر ماه 1385 تا تير ماه 1386، تعداد 127 نمونه خون متعلق به افراد مشکوک به لپتوسپيروز از مناطق مختلف مازندران همراه با سابقه بيماران به پژوهشکده شمال کشور واقع در آمل ارسال و با روش ايمنوفلورسانس غيرمستقيم (IFA) مورد آزمايش قرار گرفت. سپس براي شناسايي سروتيپهاي بيماريزاي محل، نمونه هاي جمع آوري شده به آزمايشگاه تحقيقاتي لپتوسپيروز، دانشکده دامپزشکي، دانشگاه تهران، ارسال و با روش ميکروآگلوتيناسيون (MAT) مورد آزمايش قرار گرفت. شيوع بيماري در منطقه مازندران با استفاده از روش IFA و MAT،58.26  درصد شناخته شد. کارگران زمين برنج به عنوان پرخطرترين گروه شغلي براي ابتلا به اين بيماري شناخته شدند که از بين موارد مثبت، 66.22 درصد در اين گروه ديده شد و ارتباط معني داري با ساير مشاغل نشان داد .(P=0.007) شيوع بيماري در بين مردان، 57 درصد و در زنان، 65 درصد مثبت شناخته شدند. جنس از نظر ابتلا به بيماري تفاوت معني داري نشان نداد ((P>0.05. محل سکونت (روستا–شهر) و تماس افراد مشکوک به لپتوسپيروز با حيوانات نيز ارتباط معني داري با بيماري نشان ندادند. بيش ترين موارد مثبت در گروه سني 50-40 سال (25.67 درصد) ديده شد. از ميان 15 سروتيپ استفاده شده در روشMAT، 7 سروتيپ شامل، بالوم (16.87 درصد)، سجرو (14.29)، تاراسووي ( 13.64درصد)، استراليس (11.69 درصد)، پيروژنز (7.79 درصد)، ايکتراهموراژي (6.5 درصد) و ژاوانيکا (6.5 درصد) به عنوان سروتيپهاي شايع منطقه شناخته شدند. در اين تحقيق حساسيت، اختصاصيت، ارزش اخباري مثبت و ارزش اخباري منفي آزمايش IFA با تيتر مثبت 1:80 نسبت به آزمايش MAT با تيتر مثبت 1:100 به عنوان استاندارد اصلي به ترتيب، 38.8 درصد، 88.33 درصد، 78.78 درصد و 56.38 درصد شناخته شد. نتايج اين مطالعه نشان داد که عفونت لپتوسپيرا به طور وسيع در استان مازندران وجود دارد و مسوولين مربوطه بايد اقدامات پيشگيري و کنترل اين بيماري چند چهره را با جديت بيشتري دنبال کنند، تا از توسعه و گسترش اين بيماري در منطقه جلوگيري شود. آناليز آماري نتايج بيان کرد که لپتوسپيروز به عنوان يک بيماري شغلي در منطقه مازندران شناخته مي شود.