بانک مقالات زیست شناسی

اين تحقيق به منظور شناخت فعاليت غده تيروئيد و تاثير آن بر قابليت تحمل محيط دريا در بچه ماهي آزاد درياي خزر (Salmo trutta caspius Kessler,1877) در گروههاي وزني 5، 10، 15 و 20 گرمي در سه تيمار با شوري آب دريا (11.5-11 قسمت در هزار)، منطقه مصبي با شوري 7 ppt (7 قسمت در هزار) و آب شيرين و با 3 تکرار انجام شد. اسمولاريته پلاسما با استفاده از اسمومتر اندازه گيري شد. مطالعات بافتي تيروئيد با استفاده از روش بافت شناسي کلاسيک و رنگ آميزي هماتوکسيلين - ائوزين و ريخت سنجي سلولي با استفاده از نرم افزار بيو کام انجام گرفت. شاخصهاي تيروئيد بچه آزاد ماهيان درياي خزر در محيط آب دريا و آب 7 در هزار نشان داد که پس از انتقال بچه ماهيان 10، 15 و 20 گرمي به محيط شورتر در همان ساعتهاي اوليه (6 ساعت پس از انتقال) فعاليت غده تيروئيد بيشتر شده و پس از 10 روز مجددا به حدود سطح اوليه (حالت غير فعال) برمي گردد. چنين فعاليتي از غده تيروئيد در بچه ماهيان 5 گرمي ديده نشد. ضخامت اپي تليوم فوليکول تيروئيد در بچه ماهيان 5، 10، 15 و 20 گرمي پس از 6 ساعت قرار گيري در آب درياي خزر به ترتيب 1.2 ± 3.99، 3 ± 11.3، 4.1 ± 19.7 و 3.7 ± 12.6 ميکرومتر به دست آمده که اين تغييرات به استثنا گروههاي 5 و 10 گرمي، در ساير گروهها نسبت به زمان صفر معني دار بود. در گروه 10 گرمي به دليل بالا بودن اين شاخص در زمان صفر (حالت گذار از مرحله پار به اسمولت) تفاوت معني دار در 6 ساعت ديده نشد. بر اساس نتايج تغييرات فشار اسمزي، مي توان قابليت تنظيم اسمزي گروههاي وزني 20، 15 و 10 گرمي را در شوري درياي خزر و عدم اين توانايي را در گروه 5 گرمي تاييد نمود و اين موضوع ارتباط فعاليت غده تيروئيد با تنظيم الکتروليتها را در بچه ماهيان تاييد مي نمايد.

 نسخه قابل چاپ