بانک مقالات زیست شناسی

گندم دوروم (Triticum turgidum var. durum) يکي از مهم ترين غلات دانه ريز مي باشد و از دير باز به صورت آبي و ديم در غرب ايران كشت مي شده است و عمدتا مصرف انساني دارد. اين گياه در سالهاي اخير به خاطر عملکرد قابل قبول و سازگاري با شرايط آب و هواي خشک و نيمه خشک و محصول نهايي با ارزش مورد توجه جدي اصلاح گران قرار گرفته است. براي تدوين هر گونه برنامه هاي اصلاحي نياز به کسب اطلاعات در زمينه منابع ژنتيکي مي باشد. در اين تحقيق تنوع بين جمعيتي 79 ژنوتيپ بومي گندم دوروم متعلق به مناطق غرب و شمال غرب ايران با استفاده از 10 ترکيب آغازگر SSAP و شاخصهاي I (شاخص شانون)، Na (تعداد الل مشاهده شده)، H (هتروزيگوسيتي)، Ne (تعداد الل موثر) و PPL (درصد لوکوسهاي پلي مورف) مورد مطالعه قرار گرفتند.‏ ژنوتيپهاي بومي کرمانشاه در کليه شاخصها داراي بيشترين مقادير و ژنوتيپهاي بومي ايلام از لحاظ شاخص (1.3623) Ne و اردبيل از لحاظ شاخصهاي Na (1.5753)، H (0.2229)، (0.3270) I و  PPL(57.53 درصد) داراي کمترين ميزان بودند. دندروگرام بر اساس ماتريس عدم تشابه به دست آمده به وسيله PopGen32 با استفاده از الگوريتم UPGMA در نرم افزار NTSYSpc ترسيم شد.

 نسخه قابل چاپ