بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

سنگهاي تراکي آندريتي منطقه آبترش در غرب قزوين با حجم و ضخامت زياد، در گستره وسيعي (بيش از 200 کيلومتر مربع) در غرب زون آتشفشاني البرز رخنمون دارند. اين سنگها که به صورت روانه گدازه و ندرتا دم گدازه در محيط هوايي خارج شده اند آخرين واحد از سنگهاي معادل سازند کرج به سن پالئوژن را شامل مي شوند و از نظر ژئوشيميايي جز سري شوشونيتي رده بندي مي شوند. مشاهده برخي روابط بافتي نظير حاشيه هاي واکنشي، بافت غربالي و منطقه بندي نوساني در فنوکريستهاي فلدسپات و اوژيت و وجود پلاژيوکلازهايي با ترکيب نامتعادل با هم (An_5-20 An_36-61 An_77-93) و نيز تفاوتهاي ترکيبي فاحش بين ترکيب فنوکريستها و مزوستاز در برگيرنده آنها، حکايت از وقوع فرايندهاي تحول ماگمايي در يک سيستم ترموديناميکي باز مي کند. همچنين شواهدي چون اپاسيتي شدن بيوتيتهاي فلوگوپيتي و هورنبلندهاي پاراگازيتي نشان از بالا بودنfo₂ و _{o 2} P_H طي آخرين مرحله تشکيل سنگهاي مذکور دارد. با توجه به مجموع مشاهدات بافتي و کاني شناسي فوق و نيز پراکندگي داده هاي شيمي سنگهاي مذکور در نمودارهاي ژئوشيميايي مي توان نتيجه گرفت که فرايندهاي ماگمايي گدازه تراکي آندزيتي از طريق ورود ضربانهايي از ماگماهاي اسيدي تر به داخل مخزن ماگمايي بازيک و آلکالن قابل توضيح است.

 نسخه قابل چاپ