بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

سنگ هاي گرانيتي زاهدان که طي ائوسن پسين - اليگوسن پيشين در زون فليش شرق ايران نفوذ كردند و اغلب گرانوديوريت، نوع I‏ و كالك آلكالن هستند. مقدار F و Cl در بيوتيت موجود در سنگ هاي گرانيتي زاهدان به ترتيب از حدود 1/0 تا 66/0 و از 01/0 تا 09/0 درصد وزني تغيير مي کند. اتم هاي فلوئور در فرمول بيوتيت همبستگي منفي باX_Ti و Cl همبستگي مثبتي را با X_Si و Mg(Mg + Fe) نشان مي دهند. مقادير محاسبه شده log(ƒH₂O/ƒHF) از 3.98 تا 4.90 و log(ƒH₂O/ƒHCl) از 41/1 تا 63/2 متغير است. خطوط هم مقدار نشان مي دهند که اين مقادير با روند حاصل از تركيب شيميايي بيوتيت متفاوت است. اين موضوع بيانگر آن است که علاوه بر ساختار شيميايي بيوتيت، تركيب شيميايي آبگون در تعادل با آن نيز در جايگزيني فلوئور و كلر در بيوتيت نقش مهمي داشته است. IV(F) بيوتيت در سنگ هاي گرانيتي زاهدان مشابه بيوتيت هاي ماگمايي و سيستم هاي پرفيري است، اما IV(Cl) آنها بيشتر به بيوتيت موجود در سيستم هاي گرمابي، کانسارساز و سنگ هاي گرانيتي شباهت دارد. بر اساس IV(Cl)، بيوتيت در سنگ هاي گرانيتي زاهدان نسبت به بيوتيت در سيستم هاي پرفيري از کلر فقيرتر و نسبت به بيوتيت ماگمايي از کلر غني ترند. IV(F/Cl) محاسبه شده بيوتيت در سنگ هاي گرانيتي زاهدان بيشتر با بيوتيت در سيستم هاي کانسارساز، مثل سيستم هاي مس پرفيري، مشابه است. بنابراين تركيب شيميايي بيوتيت سنگ هاي گرانيتي زاهدان حاكي از واكنش آنها با يك محلول گرمابي است.

 نسخه قابل چاپ