بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

مطالعات زمين شيميايي در معادن فلوريت پيناوند حاکي از آن است که فلوريت به عنوان کاني اصلي ذخيره از يک شاره شور و غني ازMg  و در دماي پايين و در دو مرحله کاملا متفاوت ته نشست يافته است. بر اساس بررسيهاي زمين دماسنجي، فلوريتهاي مرحله اول (پيشين) در دماي به نسبت بالا (85-235^oC) و در ژرفاي بيشتر (با ميانگين 230 متر) تشکيل شده و با جانشيني شديد سنگ ديواره - به صورت دولوميتي شدن اپي ژنتيک - همراه بوده است. در عوض، فلوريتهاي مرحله دوم (پسين) در دماي تقريبا پايين (^oC (65-115 و صرفا به صورت رگه اي و شکافه پرکن در زونهاي برشي و يا گسلهاي سطوح بالاتر ايجاد شده اند. در هر حال، گستره درجه شوري شاره کانه زا ثابت باقي مانده است (بين 23-15 درصد وزني معادل NaCl) که مبين وجود يک شاره واحد در تشکيل هر دو نوع فلوريت است. مطالعه پراکندگي عناصر نادر خاکي REE در تعدادي از نمونه هاي فلوريت پيناوند نيز مويد چنين امري است، به طوريکه محاسبه برخي از نسبتهاي LREE به HREE نشان مي دهد که فلوريتهاي جانشين (فلوريتهاي پيشين) از عناصر نادر خاکي سبک غني بوده و در نتيجه در مراحل آغازين تبلور از شاره کانه زا نهشت يافته اند. از طرف ديگر فلوريتهاي مرحله دوم (پسين) به علت غني شدگي از HREE در مراحل پاياني کانه زايي تشکيل يافته اند. همچنين مطالعه نسبت تغييرات (Tb/La) به (Tb/Ca) و نسبتهاي (Yb/La) و Yb/Ca)) از يک سو نشان مي دهد که مجموعه کل عناصر نادر خاکي در اين نمونه ها اساسا پايين بوده است (به علت جانشيني گسترده سنگ ميزبان آهکي) و از سوي ديگر مبين آن است که دو فرايند احتمالي هضم يا جانشيني سنگ ديواره در تشکيل فلوريتهاي مرحله اول و تحرک دوباره در تشکيل فلوريتهاي مرحله دوم دخالت داشته اند.