بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

سنگ هاي آتشفشاني به سن ائوسن در شمال منطقه انارك به صورت پراكنده ديده مي شوند. اين سنگ ها شيست ها و افيوليت هاي عشين - زوار را قطع كرده اند ولي آنها را دگرگون نساخته اند. رخنمون اين سنگ ها بيشتر از روند گسل هاي منطقه پيروي مي كند.
از نظر تركيب كاني شناسي، سنگ هاي مورد مطالعه در گستره آندزي بازالت و آندزيت، تا داسيت قرار مي گيرند. اين سنگ ها بيشتر حاوي فنوكريست هاي آمفيبول، و پلاژيوكلاز هستند كه در زمينه ريزبلورين و ميكروليتي قرار دارند. سنگ هاي آندزيتي و آندزي بازالتي منطقه مورد مطالعه به فراواني حاوي برونبوم آذرين بازيکي هستند كه غني از آمفيبول اند. آمفيبول ها از نوع منيزيوهاستينگسيت هستند. شباهت تركيب آمفيبول ها و بيوتيت هاي موجود در اين سنگ هاي آتشفشاني با آمفيبول ها و بيوتيت هاي موجود در برونبوم هاي آنها نشان مي دهد كه احتمالا سنگ هاي آتشفشاني مورد مطالعه با برونبوم هايشان هم خاستگاهند. فلدسپاتهاي موجود در اين سنگ ها عبارتند از فلدسپات هاي قليايي، پلاژيوكلاز با تركيب آندزين - اليگوكلاز و نيز بيتونيت كه تنها در برخي برونبوم ها ديده مي شوند. بررسي هاي زمين دماسنجي زوج درشت بلور در تعادل با آمفيبول و پلاژيوكلاز نشان مي دهد كه دماي تبلور اين درشت بلورها در حدود 835 تا 925 درجه سانتيگراد است.

 نسخه قابل چاپ