بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

فورانهاي آتشفشاني با سن پليو - کواترنري در آذربايجان و شمال غرب ايران با خروج گدازه هاي بازالتي همراه بوده اند. گدازه هاي بازالتي با ساخت منشوري واحدهاي آذرآواري پليو - پليوستوسن و ته نشستهاي آبرفتي را پوشانده اند. مناطق مورد مطالعه واقع در استان هاي آذربايجان شرقي و غربي عبارتند از: منطقه منور در شمال تبريز، هريس، اهر، کليبر، مهاباد، سلماس، ماکو، مرند (کشکسراي)، سراب، و زنوز. واحدهاي سنگي مورد مطالعه عبارتند از اليوين بازالت، تراکي بازالت و بازالتهاي آندزيتي. در مقاطع ميکروسکوپي، بافت ميكروليتيك پورفيري، هيالوميكروليتيك پورفيري حفره دار و دولريتي دارند. بر پايه نتايج آناليزهاي شيميايي، ماگماي تشكيل دهنده سنگها داراي ماهيت قليايي به نسبت Na₂O/K₂O>1 است. محيط زمين ساختي نمونه هاي مورد مطالعه در نمودارهاي مورد استفاده در گستره قوس هاي آتشفشاني که پس از برخورد بوجود آمده اند قرار مي گيرند. بررسي الگوهاي عناصر کمياب خاکي براي نمونه هاي مورد مطالعه نشان مي دهد که شيب عمومي تغييرات داراي روند نزولي است و نشانگر غني شدگي سنگهاي بازالتي از عناصر نادر خاکي سبک (LREE) و تهي شدگي از عناصر نادر خاکي سنگين (HREE) است. از بي هنجاري هاي ديگر در نمودارها، ناهنجاري منفي ضعيف عبارتند از Eu، Ta، Nb، و ناهنجاري مثبت و شاخص عناصر U، Th، La، Rb، Ba، Cs، است. بررسي الگوهاي پراکندگي عناصر نادر خاکي، نشان دهنده تشکيل ماگما از يک خاستگاه گوشته اي استنوسفري (گارنت لرزوليت) است.

 نسخه قابل چاپ