بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

با اينكه در مجموعه الوند سنگهاي مافيك – حد واسط (گابروها، ديوريت ها، و توناليت ها)، اغلب قديم تر از سنگ هاي فلسيك (گرانوديوريت ها و مونزوگرانيت ها) هستند، و بين آن ها گسستگي كاني شناسي و ژئوشيميايي ديده مي شود، ولي شواهدي وجود دارد كه نشان مي دهد ماگماهاي مافيك و فلسيك در طول حيات خود گاهي همزمان نيز شكل گرفته باشند. با مطالعات روابط صحرايي سنگها، مجموعه زينوكريست ها، دايك هاي همزمان با پلوتونيسم، و برونبومهاي منشعب از آن ها ضمن اثبات حضور توام دو نوع ماگماي متضاد (مافيك و فلسيك)، به معرفي شواهد حاصل از در هم شدن و آميختگي آن ها پرداخته شد. ماگماهاي گابروديوريتي گوشته اي از يك سو و ماگماهاي آناتكتيك پوسته اي از سوي ديگر به صورت پي در پي و گاهي همزمان با هم به منطقه تزريق شده، و طيف گسترده اي از سنگهاي با خاستگاه پوسته اي (آناتكتيك)، گوشته اي، و دورگه را ايجاد كرده اند. در منطقه مورد مطالعه، سنگهاي گرانيتي با خاستگاه پوسته اي اغلب حاوي برونبومهاي رستيتي (سورميكاسه)، زينوكريست هاي سيليمانيت، آندالوزيت، کرديريت، و گارنت فراوان هستند و كاني مافيك آن ها تنها بيوتيت است (هورنبلند به هيچ وجه ندارند). در كنار اين سنگها گاهي سنگهاي ميگماتيتي يافت مي شوند که مجموعه پورفيروبلاست هاي درون آن ها از نظر جنس و اندازه دانه ها شباهت کاملي با زينوکريست هاي داخل گرانيت ها دارد. سنگ هاي گوشته اي (گابرو – ديوريت - توناليت ها) اغلب داراي پيروكسن و آمفيبول (هورنبلند) بوده و برونبومهاي سورميكاسه و زينوكريست ها در آن ها نادر است. سنگ هاي دورگه داراي مجموعه اي از ويژگي هاي زمين شناسي بينابين سنگهاي پوسته اي و گوشته اي هستند. ضمنا ويژگي هاي ژئوشيميايي سنگهاي دسته هاي بالا نيز قابل تفكيك اند و شواهد بالا را تاييد مي كنند.

 نسخه قابل چاپ