بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

باتوليت گرانيتوئيدي نوع S شيرکوه يزد از سه واحد اصلي گرانوديوريت، مونزوگرانيت و لوکوگرانيت تشکيل شده است. جدايش کاني هاي رستيتي از مذاب ابتدايي که با تبلور جدايشي ادامه يافته است از مهم ترين عوامل تنوع ترکيبي مشاهده شده در باتوليت محسوب مي شود. انبوهه هايي از بيوتيت هاي کوچک با محتواي X_mg بالاتر، در مقايسه با بيوتيت هاي ورقه اي ميزبان، برونبوم هاي سورميکاسه؛ مجموعه کانيايي بيوتيت ± سيليمانيت؛ کرديريت با محتواي بسيار پايين (<0.5wt%) Na₂O و مراکز يکنواخت و کلسيک پلاژيوکلاز از مهم ترين رستيت هاي شناخته شده در بخش هاي مافيک تر گرانيت شيرکوهند. به علاوه زيرکن، آپاتيت و مونازيت نيز که به صورت ادخال در بيوتيت يافت شده اند، مي توانند به عنوان رستيت در نظر گرفته شوند. شواهد ژئوشيميايي نيز همانند بررسي هاي سنگ شناختي حضور اين کاني هاي رستيتي را تاييد مي کند. بر اساس اين شواهد به نظر مي رسد گرانيت شيرکوه از آناتکسي پوسته بالايي و اصولا از طريق واکنش هاي شکست بيوتيت تشکيل شده است.

 نسخه قابل چاپ