پاسخ به:بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي
جمعه 29 اردیبهشت 1391 11:44 AM
| 5 : بلورشناسي و كاني شناسي ايران پاييز 1388; 17(3):381-394. |
| شيمي کاني بيوتيت در توده هاي آذرين قليايي بزقوش و کليبر، شمال غرب ايران |
| اشرفي ناصر*,جهانگيري احمد,عامري علي,هسب نوريكو,ابي نلسون |
| * گروه زمين شناسي، دانشكده علوم طبيعي، دانشگاه تبريز |
|
اين کار پژوهشي به بررسي شيمي ميکاهاي سنگ هاي آذرين قليايي مافيک و فلسيک وابسته به فرورانش مي پردازد. در اين کار ميکاهاي موجود در گابروي قليايي کليبر و نفلين سينيت بزقوش بررسي شدند. اين ميکاها معمولا به صورت درشت دانه هايي با بافت غربالي بوده و همراه با اکسيدهاي Fe-Ti و کاني هاي مافيک، بافت لکه اي به سنگ مي دهند. ميکاهاي گابروهاي قليايي در بعضي موارد بافت ورقه اي مشخصي را نشان مي دهند. بر اساس رده بندي شيميايي ميکاها، کاني هاي مورد بررسي در حدفاصل بين دو قطب سيدروفيليت و استونيت قرار دارند و با توجه به مقدار (>0.33)Fe/(Fe+Mg) جز بيوتيت ها محسوب شده و از فلوگوپيت ها جدا مي شوند. ترکيب شيميايي بيوتيت ها در گابروي قليايي کليبر و نفلين سينيت بزقوش به ترتيب بيوتيت منيزيم دار و بيوتيت آهن دار بوده و با توجه به مقادير اکسيدهاي TiO2، MgO، MnO و FeO و نيز مقادير AlVI جز انواع ماگمايي اوليه به حساب مي آيند. بيوتيت هاي مورد بررسي عليرغم سنگ قليايي ميزبان، در نمودارهاي دوتايي و سه تايي، که بر پايه اکسيدهاي Al2O3، MgO و FeO* استوارند، در گستره آهکي - قليايي کوهزايي قرار مي گيرند. |
| كليد واژه: بيوتيت، نفلين سينيت، گابروي قليايي، کليبر، بزقوش |
 |
|
نسخه قابل چاپ |
