بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

در مجموعه دگرگوني و افيوليتي مشهد توده هاي گرانيتوئيدي در سه مرحله ماگماتيسم، نفوذ کرده اند. در اولين مرحله از ماگماتيسم و در ترياس پسين، (نورين، 4 ± 215 ميليون سال) توده ده نو با تركيب گرانوديوريتي  ديوريتي در اين مجموعه نفوذ كرد. اين توده نفوذي با زون هاي برشي شكل پذير داراي روند شمال غربي  جنوب شرقي قطع شده است. اين زون هاي برشي، تغييرات ساختاري شكل پذير شديدي را نشان مي دهند. سنگ هاي توده ده نو در راستاي اين زون هاي برشي به پروتو ميلونيت و ميلونيت و اولترا ميلونيت داراي برگواره پر شيب ميلونيتي و خطواره كشيده كاني با ميل اندك تبديل شده اند. نشانگرهاي سمت و سوي برش نظير بافتS C ، چين هاي نامتقارن، پورفيروكلاست هاي نامتقارن، ميكاهاي پولک ماهي و ريز ساختار دمينو در پورفيروكلاست ها بيانگر آنند كه تغييرات شكل پذير با حركت راستا لغز راستگرد همراه با مولفه معكوس و قابل تفسير، به يك رژيم ترا فشارشي وابسته بوده است. كاني ها در سنگ هاي ميلونيتي، ريز ساختارهاي متنوعي نظير خاموشي موجي وصله اي و صفحه شطرنجي، شكستگي هاي برشي، تيغه هاي تغيير ساختاري، تشكيل دانه زمينه، تجديد تبلور ديناميكي از نوعBLG  و SGR در دانه هاي كوارتز، تشكيل دانه زمينه، ماكل هاي دگرشكلي، پرتيت هاي شعله اي در فلدسپات ها، را نشان مي دهند که همه آن ها نشان دهنده تغييرات ساختاري شكل پذير در دماي 300 500 درجه سانتي گراد (شرايط رخساره بالاي شيست سبز و پايين آمفيبوليت) هستند. سن و روابط ميان واحدهاي سنگ شناسي موجود در منطقه مورد بررسي بيانگر آن است كه زون هاي برشي شكل پذير درخلال كوهزايي سيمرين ودر بازه زماني نورين تا ژوراسيك پيشين تشكيل شده اند.

 نسخه قابل چاپ