بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

ريزساخت ها، سيماهاي سنگ نگاشتي و روابط صحرايي نشان مي دهد که سنگ هاي رسي دگرگون شده مناطق بلندپرچين و پشتوک واقع در شمالغرب ايران تحت تاثير يک دگرگوني چند مرحله اي قرار گرفته اند. مجموعه کاني هاي دگرگوني در سنگ هاي رسي دگرگون شده اين دو منطقه با هم تفاوت دارند. شيست ها در منطقه بلندپرچين داراي گرافيت اند و به رنگ تيره ديده مي شوند. کاني هاي با اوج دگرگوني در اين سنگ ها عبارتند از: گارنت، استاروليت، آلومينوسيليکات ها (آندالوزيت/سيليمانيت)، بيوتيت، کلريت، مسکويت و کوارتز، در حالي که سنگ هاي رسي دگرگون شده در منطقه پشتوک بدون گرافيت هستند و مجموعه کانيايي آن ها شامل: گارنت، استاروليت، کلريتوئيد، کلريت، مسکويت و کوارتز است که معمولا به صورت همزمان با يک فاز دگرگوني مجاورتي رشد کرده اند. در سنگ هاي منطقه پشتوک ايزوگرادها شبيه سري دگرگوني بارووين نيستند ولي اولين ظهور کاني کلريتوئيد در اين سنگ ها (ترکيبات غني از آلومينيوم) رخ داده است. در اين پژوهش معلوم شد که با وجود ترکيب سنگ مادر اوليه يکسان و گراديان زمين گرمايي مشابه در هر دو منطقه، آنچه سبب حضور مجموعه کانيايي متفاوت در اين دو منطقه (بلندپرچين و پشتوک) شده است وجود و يا عدم وجود گرافيت و در نتيجه فعاليت متفاوت H₂O است، به طوري که در منطقه پشتوک به دليل عدم وجود گرافيت و بالا بودن فعاليت H₂O(8/0) تا 1 کلريتوئيد ظاهر شده است در صورتي که در منطقه بلندپرچين به علت وجود گسترده گرافيت و به دنبال آن پايين بودن فعاليت H₂O(5/0) کاني هاي آلومينوسيليکات مانند آندالوزيت، کيانيت و سيليمانيت رشد کرده اند.

 نسخه قابل چاپ