بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

گرانيتوئيدهاي منطقه ده نو، واقع در حدود 20 كيلومتري شمال شرقي اليگودرز يكي از چهار توده مجزاي پلوتونيك هاي اليگودرز است كه در پهنه سنندج-سيرجان رخنمون دارد. اين سنگ ها که شامل گرانوديوريت و توناليت است با آرن هاي گرانيتي پوشيده شده اند. بيشتر کاني هاي اين سنگ ها را پلاژيوكلاز، كوارتز، بيوتيت و مسكويت همراه با كاني هاي فرعي اسفن، آپاتيت، اپيدوت، زيركن، روتيل و كاني هاي تيره تشکيل مي دهند. با استفاده از معادله %change = [(R_W–R_P)/R_P]100، درصد تغييرات عناصر در نمونه هاي تازه و هوازده تعيين و سپس با يکديگر مقايسه شدند. بر اساس اين معادله در سنگ هوازده عناصري همچون Si, Al, Na, K, P, Ba, Rb, Zr, Ta, Fe³⁺, Nb, Y, U در مقايسه با سنگ مادر كاهش يافته است ولي ميزان Mg افزايش يافته و عناصر Sr, Fe²⁺, Ca روند متغيري را نشان مي دهند. عناصري همچون Hf و سپس Y و Taدر عمق نوسان چنداني از خود نشان نمي دهند. در الگوي بهنجار شده عناصر نادر به كندريت شيبي نزولي وجود دارد و مقادير LREE's نسبت به HREE's غني شدگي نشان مي دهد. غلظت كل اين عناصر در فراورده هاي هوازده بيشتر از سنگ بستر است كه دليل آن را مي توان به فرايند جذب سطحي با كاني هاي رسي نسبت داد. در نمونه هاي منطقه مورد بررسي Eu تهي شدگي و Ce آنومالي مثبت اندکي نشان مي دهد. تهي شدگي در Eu مي تواند در نتيجه دگرساني فلدسپات ها ايجاد شود.

 نسخه قابل چاپ