بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

گرانيتوئيدهاي هولولوکوکرات غالبا به صورت رگه هاي کم ضخامت و پراکنده ميان گرانيتوئيدهاي اصلي الوند در منطقه اي با طول جغرافيايي ´00 48^o تا ´45 48^o شرقي و عرض جغرافيايي ´30 34^o تا ´00 35^o شمالي در جنوب و غرب همدان رخنمون دارند. اين گرانيتوئيدها بر اساس بررسي هاي سنگ شناسي در گستره لوکوتوناليت، لوکوگرانوديوريت و لوکوکوارتزمونزوديوريت قرار گرفته اند. بررسي گرانيتوئيدهاي هولولوکوکرات از نظر اندازه دانه ها نشان مي دهد که آن ها را مي توان به دو گروه پورفيروئيد و ريزدانه تقسيم کرد. برخوردگاه هاي گرانيتوئيدهاي هولولوکوکرات با گرانيتوئيدهاي اصلي الوند به خوبي ديده مي شوند و تدريجي نيست و نسبت به آن ها جوان تر (پالئوسن تا پس از پالئوسن) هستند. بررسي هاي کاني شناسي و ژئوشيميايي نشان مي دهد که اين سنگ ها از نوع I و آهکي قليايي هستند و از نظر درجه اشباع آلومين (ASI) متاآلومين تا کمي پرآلومين اند. اين گرانيتوئيدها در نمودارهاي عنکبوتي از نظر Sr غني و ازRb ،Nb ، Ba و Ti تهي شده اند. همچنين مقدارK₂O ،  MgOو FeO  در آن ها کمتر و ميزانNa₂O ، CaO بيش از گرانيتوئيدهاي ديگر الوند است. اين سنگ ها از نظر عناصر LILE و LREE غني شدگي و از عناصر HFSE تهي شدگي نشان مي دهند، و از ويژگي هاي شاخص مناطق فرورانش و حواشي قاره اي فعال است. نمودار هاي تفکيک محيط زمين ساختي جهاني،Rb  نسبت بهTa+Yb ، Nb نسبت به Y و Rb نسبت به SiO₂ با محيط قوس آتشفشاني (I - type) براي تشکيل گرانيتوئيدهاي هولولوکوکرات توده الوند هم خواني دارد. که با توجه به پيشينه زمين شناسي منطقه، با فرورانش پوسته اقيانوسي نئوتتيس به زير ايران مرکزي وابسته است.

 نسخه قابل چاپ