بانک مقالات بلورشناسي و كاني شناسي

رخدادهاي آهن قطروئيه در لبه شرقي زون دگرگون سنندج-سيرجان در جنوب غرب ايران (در 50 کيلومتري شمال شرق نيريز) و در مجموعه سنگ هاي کربناتي دگرگون شده پروتروزوئيک بالايي-پالئوزوئيک پاييني قرار گرفته اند. کانسنگ هاي آهن به شکل مگنتيت هاي لايه اي، توده اي، افشان و به مقدار کمتر هماتيت هاي رگه اي و رگچه اي ديده مي شوند. بررسي هاي کاني شناسي روي سنگ ميزبان و کانسنگ هاي آهن نشانگر، کانه زايي مگنتيت همزمان با دگرساني گسترده سديمي-کلسيمي است. اين مرحله با بافت هاي گسترده جانشيني، همبري تدريجي بين کانسنگ مگنتيت و سنگ ميزبان و دنباله پاراژنزي مگنتيت+اکتينوليت+تيتانيت+دراوايت+پاراگونيت+سيدريت±ترموليت±پيريت±کلکوپيريت همراه است. داده هاي حاصل از بررسي هاي ميانبارهاي شاري درون کوارتزهاي همراه با مگنتيت نشان مي دهند که کانسنگ آهن قطروئيه از نوع نهشته هاي آهن گرمابي ميان دمايي هستند و تشکيل شاره هاي دگرگون-گرمابي با بيشترين فراواني بين 285 تا 345 درجه سانتيگراد و شوري 3.5 تا 15درصد وزني معادل NaCl در فشارهاي کمتر از 280 بار در گستره شرايط فشار و دماي رخساره شيست سبز تا آمفيبوليت صورت گرفته است. نتيجه رژيم هاي ساختاري شکنا تا شکل پذير در منطقه موجب تحرک دوباره شاره هاي دگرگون در طول زون هاي عميق برشي، مرزهاي سنگ شناختي و شکستگي هاي سطحي شده است که پيامد آن ته نشيني کانسنگ هاي آهن اند. تغييرات فيزيکي-شيميايي شاره هاي دگرگون و برهمکنش آنها با کربنات ها مي تواند ساز و کار موثر در ته نشيني کانسنگ هاي آهن ناشي از سرد شدگي شاره ها و افزايش چگالي، حباب زايي، pH و  pCO₂، و کاهش فعاليت ليگاندها و افت ثابت دي الکتريک H₂O در منطقه قطروئيه باشد.