ولادت امام هادی علیه السلام

قبله ی دهم

در معرفی آن امام

اسم شریف آن جناب، علی بودو کُنیتَ او ابوالحسن و مشهورترین القاب آن جناب، نقی و هادی بود و آن جناب را نجیب و مرتضی و عالم و فقیه و امین و مؤتَمَن و طیِّب و عسگری نیز می گفتند و در سال ولادت آن حضرت اشهر (مشهورتر) آن است که سال دویست و دوازدهم هجرت بود و جمعی کثیر، سال دویست و چهاردهم نیز گفته اند. اما ولادت مشهور، پانزدهم ذیحجّه است. و مکان ولادت آن شریف، موضعی است در حوالی مدینه ی طیبه که آن را صریا می گویند و والد ماجد آن جناب، امام محمدتقی علیه السلام بود و والده اش اُمِّ ولدی بود که او را سمانه ی مغربیّه می گفتند.

و نقش نگین آن حضرت «اللّه ُ رَبِّی وَ هُوَ عِصمَتی مِن خَلْقِهِ»؛ (خداوند پرورگار من است و او نگاهدار من از مخلوقات خود می باشد.) بود.

در مدح امام هادی علیه السلام

شَها! تو شاهد میقات «لی مع اللّهی»تو شمع جمع شبستان مُلک ایجادی

صیحفه ی ملکوتی و نسخه ی لاهوتیولیّ عرصه ی ناسوت و بحر ارشادی

نه ممکنی و نه واجب، چو واحدی به مَثَلکه هم برون ز عدد هم قوام اعدادی

مقام باطن ذات تو قاب قوسین استبه ظاهر ار چه در این خاکدان اجسادی

کشیدی از متوکل شدائدی که به دهرندیده دیده ی گردون ز هیچ شدّادی

ز سوز زهر و بلاهای دهر، جان تو سوختکه بر طریقه ی آباء و رسم اجدادی

آیت اللّه غروی اصفهانی

آبروی محشر

ذاکر