چرا “جنبش امام علی النقی” علیه السلام؟؟؟

به گزارش عصرامروز، هنوز یک ماه از این اقدام با ارزش فعالان عرصه مجازی نگذشته بود که شاهین نجفی، فرزند نامشروع غرب و فتنه با انتشار آلبومی که در آن تصویری توهین آمیز از حرم مطهر امام رضا(ع) را درج کرده است با خواندن اشعاری بسیار ناپسند و دون شان اهل بیت، که از انتشار آنها معذوریم به امام علی النقی(ع)، حضرت مهدی(عج)، امام خمینی(ره) و ... توهین کرد؛ اقدامی که موجب خشم مسلمانان جهان و مردم ایران شد.

نکته قابل تامل، تیزبینی فعالان عرصه مجازی برای معرفی ابعاد شخصیتی امام هادی(ع) بود؛ چه آنکه بلافاصله پس از درک این "حقیقت" که در حوزه شناخت برخی امامان معصوم مانند حضرت علی النقی(ع) کم کاری کرده ایم این خفاش لندنی به اهانت به این امام غریب پرداخت؛ امامی که هر از چندگاهی بارگاه ملکوتیش مورد حملات تروریستی قرار می گیرد؛ امامی که همچنان غربتش ادامه دارد و نیاز به کار و فعالیت بیشتری برای شناساندن شخصیت ایشان است.

اما باید دید چه عاملی باعث شده تا خناثان دین ستیز این بار جد بزرگوار امام زمان(ع) را مورد کینه ورزی خود قرار دهند. به راستی کدام عامل باعث می شود که این امام غریب زمانی مورد حقد و کینه ناصبی ها و وهابیون قرار می گیرد و مرقد شریفش را مورد حمله تروریستی قرار می دهند و زمانی دیگر حرام زاده ای ترانه خوان مظهر اسم اعظم خداوند را این چنین مورد هتاکی قرار می دهند اما به راستی مگر می شود محبت اهل بیت (ع) را با این تحرکات مذبوحانه از دل شیعیان بیرون کرد؟

مگر نخوانده اند که پیشینیان منحوسشان نیز چنین کردند و نتیجه عکس گرفتند؟ متوکل در ساعات اولیه ورود امام به سامرا به شکلی اهانت آمیز با امام برخورد کرد و نه تنها به استقبال حضرت نیامد، بلکه دستور داد ایشان را در محلی که مخصوص گداها بود و به «خان الصعالیک» شهرت داشت، وارد کنند؛ اما بعد از استقرار امام هادی علیه السلام در سامرا تمامی رفت و آمدها و ارتباطات امام تحت کنترل بود و به محض شنیدن اینکه امام علیه السلام از اموال و سلاح شیعیان نگهداری می کند، نظامیان شبانه به خانة امام علیه السلام هجوم می بردند؛ ولی چیزی به دست نمی آوردند.

در طول مدت حضور امام علیه السلام در سامرا هر روز بر عظمت و محبوبیت آن حضرت افزوده می گشت و همه ناخواسته در برابر امام علیه السلام متواضع و خاشع بودند و سخت محترمش می داشتند. البته نفوذ امام منحصر به شیعیان نبود و شامل درباریان عباسی هم می شد. حتی اهل کتاب هم به امام علیه السلام احترام می گذاشتند.

متوکل وقتی در اقدامات خود علیه امام علیه السلام ناکام ماند، به نزدیکان خود اعلام کرد که در کار امام هادی علیه السلام درمانده شده است؛ از این رو به محدودیت و فشار اکتفا نکرد و تصمیم به کشتن امام علیه السلام گرفت و حتی اقداماتی هم انجام داد؛ اما پیش از آنکه موفق شود، خود به هلاکت رسید.

و زود خواهد بود آن روزی که فرزندان متوکل سرنوشت محتوم وی را در مقابل چشمان خویش ببینند.