مقالات مطالعات‌ اقتصاد انرژي‌

در اين مقاله، انتقال دو حامل انرژي يعني برق و گاز از نظر اقتصادي جهت تامين نياز مصرف برق شهر تهران (مطالعه موردي) توسط نيروگاه گازي با يکديگر مقايسه شده است. با توجه به اين که مرکز اصلي توليد گاز ايران در منطقه عسلويه واقع شده و تهران يکي از مراکز عمده مصرف انرژي است، تامين برق مورد نياز شهر تهران مستلزم احداث نيروگاه مي باشد. سوخت مورد نياز نيروگاه برق، گاز طبيعي است که سوال اصلي در اين بررسي آن است که نيروگاه مورد نظر براي تامين برق شهر تهران در کدام نقطه از فاصله ميان مرکز توليد گاز و محل مصرف برق احداث شود تا به لحاظ اقتصادي هزينه کمتري به کشور تحميل کند؟ به عبارت ديگر انتقال برق منافع کشور را بيشتر تامين مي کند يا انتقال گاز؟
در اين مقاله گزينه هاي مختلفي جهت انتقال گاز و برق انتخاب شده اند و نيروگاه مورد نظر از نزديک ترين نقطه به منطقه توليد گاز تا نزديک ترين نقطه به محل مصرف برق شهر تهران جانمايي شده است. ظرفيت توليد نيروگاه فرضي مورد بررسي 1000 مگاوات، حداکثر فاصله انتقال گاز طبيعي 1200 کيلومتر تا نقطه مصرف است، اما شبکه هاي موجود برق و گاز کشور در نظر گرفته نشده است و فرض بر اين است که ظرفيت خالي براي استفاده از خطوط انتقال گاز و برق وجود نداشته باشد. بر اساس بررسي گزينه هاي مختلف انتقال برق به کمک خطوط انتقال 400 و 230 کيلووات تک مدار و دو مدار و حالت هاي گوناگوني انتقال گاز به کمک خطوط لوله 24، 30، 48، 56 اينچ و ملاحظه تلفات انتقال برق در نظر گرفته شده است. بهترين گزينه براي حداقل کردن هزينه تامين برق مصرف کنندگان به لحاظ اقتصاد ملي، احداث نيروگاه در کنار محل توليد گاز و انتقال برق تا نقطه مصرف مي باشد.

 نسخه قابل چاپ