مقالات مطالعات‌ اقتصاد انرژي‌

در اين مقاله، دو مبحث اصلي ادبيات همکاري بين المللي مورد بررسي قرار مي گيرد. ابتدا مدل ساده، چانه زني و اجراي فيرون ارايه مي شود که در آن بي صبري (که در عامل تنزيل مستتر است) منبع قدرت چانه زني مي باشد، و پيامد اين مرحله كه در مرحله اجرايي دنبال مي شود، به شكل بازي معماي زنداني در مي آيد. سپس نشان داده مي شود که چگونه اين مدل به سوال تقسيم منافع در سازمان کشورهاي صادرکننده نفت خام (اوپک) با در نظر گرفتن قدرت چانه زني و افقهاي زماني پاسخ مي دهد. براي نشان دادن تجربي مطالب، از شواهد تاريخيِ حدودا 50 ساله اوپک بهره گرفته شده است و در نهايت اين نتيجه حاصل مي شود كه کشورهايي که آينده را به سختي تنزيل مي کنند، تمايل به دريافت سهميه نفت بيش تري دارند. آزمون شواهد تجربي با يك مدل، نتيجه مدل نظري را تاييد مي کند، به عبارت ديگر به کشورهاي عضوي که نياز بيش تري به درآمد نفتي دارند، اين اجازه داده مي شود که بيش تر توليد کنند.

 نسخه قابل چاپ