مقالات مطالعات‌ اقتصاد انرژي‌

انرژي به عنوان يکي از مهم ترين عوامل توليد و همچنين به عنوان يکي از ضروري ترين محصولات نهايي، جايگاه ويژه اي در رشد و توسعه اقتصادي کشور دارا است. از سوي ديگر با توجه به گستردگي منابع انرژي در ايران و هم چنين تاثيرات سوء مصرف انرژي بر آلودگي هوا و تغييرات آب و هوايي، برنامه ريزي براي مصرف انرژي اهميت فراوان داشته و بايد با دقت بسيار انجام گيرد. با توجه به ارتباط نزديک بين مصرف انرژي و رشد اقتصادي در ايران، تعيين کم و کيف رابطه بين اين دو متغير ميتواند در تبيين سياست هاي بخش انرژي کمک موثري کند. به منظور بررسي چگونگي رابطه بين اين دو متغير، از مفهوم عليت گرنجري استفاده شده است. در اين تحقيق، با استفاده از روش تودا و ياماموتو، رابطه عليت گرنجري بين مصرف انرژي در بخش هاي مختلف اقتصادي (خانگي و تجاري، صنعت، حمل و نقل و کشاورزي) و رشد اقتصادي در ايران طي سال هاي 1346-85 مورد بررسي قرار گرفته است.
نتايج حاصل از روش تودا و ياماموتو نشان مي دهد که تنها يک رابطه عليت گرنجري يک طرفه از مصرف انرژي در بخش خانگي و تجاري و مصرف انرژي در بخش حمل و نقل به رشد اقتصادي وجود دارد، بنابراين افزايش مصرف انرژي در اين بخش ها محرک رشد اقتصادي است در اين صورت لازم است به جاي اجراي هرگونه سياست کاهش انرژي، از سياست هاي بهينه سازي و صرفه جويي در مصرف حامل هاي انرژي استفاده شود، به گونه اي که اعمال چنين سياست هايي منجر به ايجاد آثار انقباضي بر رشد اقتصادي نشود. با توجه به عدم وجود رابطه عليت گرنجري از مصرف انرژي در بخش هاي صنعت و کشاورزي به رشد اقتصادي، مي توان نتيجه گرفت که مصرف انرژي در اين بخش ها محرک رشد اقتصادي نبوده و بنابراين سياست صرفه جويي در مصرف انرژي در اين بخش ها را مي توان بدون کند کردن رشد اقتصادي به کار گرفت.

 نسخه قابل چاپ