مقالات مطالعات‌ اقتصاد انرژي‌

طي سال هاي 2000 تا 2008 قيمت هاي جهاني نفت افزايش شديدي را تجربه کرد، به طوري كه از 6 دلار و 27 سنت، به بيش از 140 دلار به ازاي هر بشكه رسيد.
بالا رفتن قيمت هاي جهاني نفت ابعاد جديدي از تفاوت ها بين انواع قراردادهاي نفتي و به ويژه دو نوع قرارداد مشارکت در توليد و خدماتي بيع متقابل را برجسته کرد. تاكنون به بررسي و مقايسه قراردادهاي نفتي از جنبه نحوه تقسيم منافع بين دولت ميزبان و شركت پيمانكار، پرداخته شده است. اما اين مقاله كه حاصل يك تحقيق در اين زمينه است، قصد دارد به مبحثي بپردازد كه شايد تاكنون كم تر به آن توجه شده است و منجر به پاسخگويي به اين سوال مي شود كه دولت هاي ميزبان و شركت هاي نفتي بين المللي در روندهاي مختلف قيمت نفت و بر مبناي پيش بيني اي كه از قيمت هاي آتي نفت دارند، كدام گزينه قراردادي را ترجيح مي دهند؟ و آيا پيش بيني ها از قيمت هاي جهاني نفت، تاثيري در انتخاب گزينه اي قراردادي دارد يا خير؟
در اين مقاله ضمن مقايسه تطبيقي انواع قراردادهاي توسعه بالادستي در صنعت نفت، خصوصا به تفاوت دو نوع قرارداد مشاركت در توليد و خدماتي، به ويژه از منظر نحوه تسهيم دريافتي ها ميان شركت هاي بين المللي نفتي و دولت هاي ميزبان پرداخته شده است و نحوه تاثير گذاري روندهاي مختلف قيمت هاي نفت بر ميزان اين دريافتي ها مورد بررسي قرار گرفته است.

 نسخه قابل چاپ