مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

کيفيت زندگي شهري يکي از مهمترين حوزه هاي مطالعات شهري در کشورهاي مختلف است. اين مهم به دليل اهميت روزافزون مطالعات کيفيت زندگي در پايش سياست هاي عمومي و نقش آن به عنوان ابزاري کارآمد در مديريت و برنامه ريزي شهري است. کيفيت زندگي شهري معمولا از طريق شاخص هاي ذهني حاصل از پيمايش و ارزيابي ادراکات و رضايت شهروندان از زندگي شهري و يا با استفاده از شاخص هاي عيني حاصل از داد ه هاي ثانويه و به ندرت با استفاده از هر دو نوع شاخصه ها اندازه گيري مي شود. هدف مطالعه حاضر، توسعه و سنجش شاخص هاي کيفيت زندگي شهري در شهر نورآباد، استان لرستان با استفاده از شاخص هاي عيني و ذهني است. داده هاي مورد نياز با استفاده از پيمايش خانوارهاي شهري در شهر نورآباد جمع آوري شده و البته از برخي داده هاي ثانويه نيز بهره برداري گرديده است. 352 خانوار از بين تمام محلات شهر به شيوه تصادفي ساده براي مطالعه انتخاب شدند. روش هاي آماري از قبيل تحليل عاملي، تحليل رگرسيون چندگانه،ANOVA  و T-test براي سنجش کيفيت زندگي و تحليل و ارزيابي روابط آن با برخي از خصوصيات فردي استفاده شد. مقايسه نتايج کيفيت عيني و ذهني زندگي در شهر نورآباد نشان مي دهد که 25 درصد خانوارها در حالت بهزيستي و 1/30 درصد در حالت محروميت قرار دارند؛ در حالي که 4/24 درصد آنها در حالت ناهماهنگي و 4/20 درصد در حالت انطباق قرار گرفته اند. هر چند که همبستگي بين ابعاد عيني و ذهني کيفيت زندگي بالا نيست، اما به طور کلي، يافته هاي تحقيق اهميت مطالعه همزمان ابعاد عيني و ذهني کيفيت زندگي را نشان مي دهد، که مي تواند به پيشبرد مطالعات کيفيت زندگي شهري کمک نمايد. 

 نسخه قابل چاپ