مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

اهميت به  کارگيري روش هاي عقلاني و نظام مند برنامه ريزي در مديريت و استفاده بهينه از منابع، به ويژه منابع طبيعي براي همگان روشن است. از آنجايي که توسعه کالبدي شهرها، نابودي اراضي کشاورزي و گسترش به سمت پهنه هاي آسيب پذير، نظير حوزه هاي سيلابي و نيز شيب هاي نامناسب را به دنبال دارد که در حقيقت باعث به هم خوردن تعادل و پايداري اکولوژيک در شهرها مي شود، ضرورت ارزيابي توان اکولوژيک کاربري توسعه شهري به معناي عينيت بخشيدن به قابليت بالقوه سرزمين مورد انتظار است. منطقه قزوين از جمله زيست بوم هايي است که دچار معضلات ناشي از عدم حاکميت نظام انضباطي بر منابع طبيعي است. در اين تحقيق، پس از مطالعه پارامترهاي اکولوژيک، اعم از پارامترهاي فيزيکي (شامل توپوگرافي، ارتفاع، شيب، خاک، سنگ مادر، بارندگي، دما و...) و پارامترهاي زيستي (شامل تراکم پوشش گياهي و مناطق حفاظت شده) که در کاربري توسعه شهري موثرند، شناسايي و نقشه سازي اين پارامترها در منطقه قزوين، به کمک سامانه اطلاعات جغرافيايي (GIS) انجام گرديد. سپس توان اکولوژيک منطقه مذکور به کمک مدل اکولوژيک کاربري توسعه شهري و بر اساس تناسب اراضي (از طريق منطق بولين) مشخص شد. براي اين کار، در هر يک از طبقات مدل فوق، شرايط و ويژگي هاي مناسب در منطقه با کد 1 و بقيه با کد صفر مشخص گرديد. سپس با ضرب لايه ها، ارزيابي توان توسعه شهري براي هر طبقه مشخص گرديد که نتايج نشان دهنده وجود تنها طبقه يک (مناسب) کاربري توسعه شهري درمنطقه مورد مطالعه است. 

 نسخه قابل چاپ