مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

امروزه شهرها، بويژه شهرهاي بزرگ با رشد بالاي جمعيت و توسعه بي حد کالبدي مواجه هستند. از اين رو، اين گونه توسعه سبب شده است تا شهرها با مسايل و تنگناهايي چون جدايي محل کار از سکونت، دوري از طبيعت، کاهش فضاهاي تفريحي و گذران اوقات فراغت، کاهش فضاي باز و در نهايت، عدم سرزندگي مواجه گردند. بر اين اساس، هدف از اين پژوهش، شناسايي سنجه هاي پايداري شهري و ميزان رضايتمندي شهروندان از سرزندگي محيط زندگي خودشان است. بدين منظور، با استفاده از روش پيمايشي، پرسشنامه هايي در سطح چهار محدوده شهر تبريز توزيع و تکميل گرديد و با بهره گيري از آزمون هاي خي دو و دوجمله اي ميزان رضايتمندي ساکنان از وضعيت پايداري بافت هاي شهري مشخص شد. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که ميزان رضايتمندي شهروندان از سرزندگي شهري در چهار بافت مختلف شهر تبريز پايين است. آزمون خي دو وجود نارضايتي را در محدوده هاي مورد مطالعه تاييد مي کند؛ به گونه اي که در بافت جديد ميزان نارضايتي از محيط شهري بيشتر از ساير بافت هاست و همچنين نسبت مشاهده شده در دسترسي به مراکزي چون فضاي سبز، مراکز تفريحي و ورزشي، مراکز خريد هفتگي و مرکز شهر پايين است. بر اين اساس، مي توان چنين استنباط نمود که توسعه فضايي– کالبدي شهر تبريز با پايداري شهري متناسب نيست. از اين رو، توجه به سنجه هاي پايداري شهري، بويژه دسترسي به فضاي سبز و مراکز تفريحي و ورزشي و افزايش سرانه اين کاربري ها مي تواند موجب افزايش سرزندگي محيط شهري و پايداري توسعه شهر گردد. 

 نسخه قابل چاپ