مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

يكي از مسايلي كه امروزه گريبانگير اكثر شهرها، به خصوص شهرهاي كوچك و مياني كشور است، موضوع گسترش پراكنده و انسجام نيافته آنهاست. در شهر يزد در ربع قرن اخير و مخصوصا پس از ادغام سازمان هاي عمران اراضي شهري و تشكيل سازمان زمين شهري، در امر واگذاري زمين شتابزدگي هايي به چشم مي خورد. در اين ميان، با وجود آماده سازي و واگذاري زمين در شهر يزد بعد از گذشت حدود 30 سال، هنوز بسياري از متقاضيان پس از دريافت زمين اقدام به ساخت ننموده اند. به عنوان نمونه، در پروژه واگذاري 17.5 هكتاري ادامه سيلو، حدود %42 از زمين هاي واگذاري مسكوني سال 1374، پس از گذشت 13 سال از زمان واگذاري، همچنان به صورت ساخته نشده باقي مانده اند. اين وضعيت، در پروژه هاي ديگري، همچون محدوده ذوزنقه اي امام شهر، جواد الائمه، كوي گلستان و ... به وضوح ديده مي شود. در همين راستا، با بررسي هاي ميداني و تكميل پرسشنامه و در نهايت، بهره گيري از همبستگي پيرسون و معادلات رگرسيوني، مشخص شد كه ضعف سياست زمين حمايتي شامل گراني مصالح و كارگر در درجه اول و آماده نبودن زمين در درجه دوم، در تاخير ساخت اراضي واگذاري در سطح مناطق بسيار موثر بوده است. در مورد علل رهايي اراضي واگذاري نيز معادله رگرسيون ايجاد شده، حاكي از رابطه قويتر بين گراني مصالح در درجه اول و عدم حمايت دولت در درجه دوم است. همچنين قيمت زمين آماده سازي شده در طول مدت واگذاري اين دست اراضي، سالانه حدود 81 درصد رشد داشته است كه خود عامل تقويت بلااستفاده ماندن زمين بوده است. شايان ذکر است كه هيچ تلاش آگاهانه اي نيز توسط سازمان زمين و سياستگذاران مسكن براي شناخت و مساعدت گروه كم درآمد در امر واگذاري زمين كه هدف اصلي اين اقدام بوده، صورت نگرفته است كه اين امر نشان از اجراي نادرست سياست واگذاري زمين دارد.