مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

يکي از مشکلات اساسي حادث شده در شهرهاي کشور، عدم جهت دهي مناسب و علم توسعه کالبدي آنها بوده است، که آثاري، همچون: تخريب زمين هاي کشاورزي، رشد و گسترش شهرها در ارتفاعات با شيب هاي زياد، ادغام روستاها در کالبد شهرها، مشکلات زيست-محيطي و مخاطرات طبيعي، افزايش هزينه زيرساخت ها و خدمات شهري و عدم استفاده بهينه از زمين و ... را به دنبال داشته است. رعايت نکردن اصول شهرسازي يا ناتواني در به کارگيري اصول، عدم بهره مندي مشاوران از ابزارهاي قوي تحليل مناسبت محيطي و مسايل اجتماعي، اقتصادي و حقوقي، از اهم عوامل موثر در اين زمينه بوده است. هدف اين مقاله، تعيين الگوي مناسب براي جهت دهي توسعه کالبدي شهرهاي کشور است که به صورت موردي، بر روي شهر سردشت انجام شده است. نوع تحقيق توسعه اي-کاربردي و روش بررسي آن توصيفي-تحليلي است. جامعه آماري تحقيق محدوده 670 هکتاري اطراف شهر سردشت (جهات مختلف) بوده که با تشخيص ضرورت توسعه افقي شهر به دليل نبود فضاهاي کافي، در محيط GIS و با استفاده از روش تصميم گيري دلفي و منطق بولين اقدام به تعيين جهت توسعه افقي شهر در آينده شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که بستر و فضاي جغرافيايي شهر به لحاظ شرايط طبيعي-محيطي، پتانسيل اسکان جمعيت با توجه به رشد پيش بيني شده جمعيت (1.4) تا افق 1400 را نخواهد داشت. از يک طرف، محاط بودن شهر به وسيله عوارض طبيعي و ژئومورفولوژيک محيط پيرامون و از طرف ديگر، کمبودهاي شديد شهر به لحاظ سرانه کاربري ها، تجهيزات، تاسيسات و امکانات و خدمات و مهمتر از همه، سرپناه (مسکن) تا افق 1400، شهر را با محدويت هاي جدي رو به رو مي سازد.

 نسخه قابل چاپ