مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

هدف مقاله حاضر، بررسي و تحليل ميزان تاثير امنيت تصرف زمين، برانگيزه مشارکت خانوارهاي ساکن در سکونتگاههاي غيررسمي است. به همين منظور، محله غيررسمي اسلام آباد تهران به عنوان نمونه موردي انتخاب شده است. روش تحقيق دراين مقاله از نوع توصيفي و تحليلي بوده و در آن از روش پيمايش و ابزار پرسشنامه براي جمع آوري اطلاعات استفاده شده است. از تکنيک هاي آماري آلفاي کرونباخ، همبستگي پيرسون و جزيي، و تکنيک آماري رگرسيون چند متغيره براي تجزيه و تحليل داده هاي خام پرسشنامه استفاده شده است. يافته هاي تحقيق نشان مي دهد که بين شاخص قانوني نوع مالکيت خانوارها و انگيزه مشارکت آنها در طرح هاي بهسازي رابطه معناداري وجود ندارد. اين بدان معناست که همه خانوارهاي نمونه آماري (سنددار، قولنامه اي و غيره) تقريبا به يک اندازه تمايل به مشارکت با سازمان هاي محلي و دولتي دارند. در عين حال، نتايج تحقيق نشان داد که بين شاخص هاي فراقانوني و متغير وابسته، انگيزه مشارکت خانوارها در طرح هاي بهسازي رابطه معني دار مثبتي وجود دارد، به طوري که بالا بودن شاخصهاي فوق، منجر به بالا رفتن انگيزه مشارکت خانوارها در طرح هاي بهسازي مي شود. همچنين نتايج تحقيق نشان دادکه بين شاخص ميزان درآمد خانوار و شاخصهاي امنيت تصرف زمين و انگيزه مشارکت خانوارها رابطه معنادار مثبت وجود دارد و بالا بودن آن، به افزايش ميزان امنيت تصرف ادراکي خانوارها و همچنين افزايش ميزان همکاري خانوارها با سازمان هاي دولتي، محلي و غيره منجر مي شود.

 نسخه قابل چاپ