مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

امروزه با توجه به گسترش و رشد فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي در ايران و جهان و به تبع آن لزوم جابجايي سريع مردم، کالا و خدمات در نتيجه افزايش روزافزون تقاضا، بخش حمل و نقل هوايي را يک ضرورت اجتناب ناپذير ساخته است. از طرفي، ايجاد و گسترش فرودگاه ها نيز نيازمند فضاي قابل توجهي در مجاورت شهرها بوده که اين امر مستلزم برنامه ريزي و سرمايه گذاري مناسب مي باشد. در عين حال توليد سفرهاي هوايي از طريق فرودگاه هاي مختلف متاثر از عوامل گوناگون خواهد بود. اين مقاله با استناد به داده هاي آماري در خصوص تعداد مسافر ورودي و خروجي جابجا شده توسط هواپيمايي جمهوري اسلامي طي سال هاي 1384-1380 به طور ماهيانه از فرودگاه اصفهان، توريست هاي وارد شده به مهمانخانه هاي اصفهان طي سال هاي فوق، رتبه بندي استان هاي کشور بر اساس فعاليت هاي اقتصادي و صنعتي و جايگاه اصفهان در اين رتبه بندي، وجود نقاط حادثه خيز جاده اي که به استان اصفهان ختم مي شوند و مسافت بين اصفهان و ساير شهر هايي که از اين مبدا به آنها پرواز صورت مي گيرد و غيره، به تجزيه و تحليل آماري يافته ها با استفاده از روش هاي آماري رگرسيون خطي، تحليل واريانس، سريهاي زماني و مدل جاذبه پرداخته است. هدف اصلي در اين مقاله پاسخ به اين سوال مهم بوده که چه عواملي در توليد سفرهاي هوايي به فرودگاه اصفهان تاثيرگذار و موثر بوده است؟ براي يافتن پاسخ، مدل هاي تحليلي برنامه ريزي توليد سفر و حمل و نقل هوايي مورد استفاده قرار گرفته است. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل يافته ها با مدل جاذبه براي فرودگاه اصفهان، بيانگر آن است که تاثير عامل فاصله در توليد سفرهاي هوايي نسبت به ساير عناصر تاثيرگذار حدود ¹/₅ است. همچنين نتايج حاصل از تحليل مدل واريانس، در خصوص توليد سفرهاي هوايي فرودگاه اصفهان و در پيش بيني کلي مدل رگرسيون خطي بر اساس سال هاي گذشته، مشخص گرديد که عوامل اقتصادي، فعاليت صنعتي و جذب توريست مقصد، بيشترين تاثير را در توليد سفر هوايي به اين شهر داشته اند. نهايتا در پيش بيني حجم مسافر فرودگاه اصفهان تا افق زماني 1390 مشخص گرديد که حمل و نقل هوايي از طريق فرودگاه اصفهان در مسير هاي اصلي سير صعودي و در ساير موارد سير نزولي خواهد داشت.

 نسخه قابل چاپ