مقالات مطالعات و پژوهش هاي شهري منطقه اي

يکي از مسايل و مشکلات گردشگري در ايران از جمله استان اصفهان، عدم توازن در سازمان فضايي و عدم سلسله مراتب مبتني بر رابطه تعاملي ميان نواحي گردشگري است. رتبه بندي زيرساخت هاي گردشگري در نواحي مختلف يک استان و توزيع متعادل زيرساخت ها و تعديل نابرابري در نواحي مختلف، يکي از اقدامات اساسي توسعه گرشکري است. بنابراين، در برنامه ريزي هاي آمايش سرزمين به منظور هدايت گردشگران با توجه به امکانات و زيرساخت هاي گردشگري و همچنين براي رفاه گردشگران و کاهش آسيب هاي زيست محيطي رتبه بندي نواحي ضروري است. هدف اين مقاله، سطح بندي بر اساس برخي از عوامل موثر در جذب گردشگر شهري با بهره گيري از دو مدل TOPSIS و AHP است. روش پژوهش، توصيفي - تحليلي و پيمايشي است. براي تجزيه و تحليل داده ها از مدل AHP و TOPSIS و برنامه SPSS استفاده شده است. نتايج اوليه تحقيق نشان مي دهد که با توجه به معيارهاي در نظر گرفته شده براي سطح بندي شهرستان ها، شهرستان هاي اصفهان، شاهين شهر و کاشان از طريق مدلTOPSIS  به ترتيب در سطح يک تا سه از نظر دارا بودن زيرساخت هاي گردشگري قرار دارند. و با ترکيب دو مدل فوق الذکر، شهرستان اصفهان و کاشان به ترتيب به عنوان نواحي اول و دوم گردشگري بيشترين امتياز را به خود اختصاص داده اند. همچنين همبستگي بين متغير زيرساخت ها و تعداد گردشگران، مثبت و ضريب همبستگي بيش از 98 درصد را نشان مي دهد.

 نسخه قابل چاپ