عوامل موثر بر مديريت زنجيره تامين سبز در صنعت گردشگري مورد مطالعه: آژانس ‏هاي مسافرتي شهر تهران

صنعت گردشگري به عنوان يکي از ده صنعت برتر جهان در چرخه اقتصادي نقش به ‏سزايي را ايفا مي کند و يکي از بخش هاي مهم توليد درآمد و ارزآوري است. مديريت زنجيره تامين، که براي بيش از دو دهه در صنايع توليدي به کار مي رود و جاي آن در صنعت گردشگري بسيار خالي به نظر مي رسد، مي تواند به عنوان ابزاري براي يکپارچه سازي ماهيت اين صنعت به کار رود. از طرفي روند رو به رشد گسترش صنعت گردشگري و بروز نشانه هايي از تاثيرات منفي بر محيط زيست، لزوم پايداري را به ميان آورده است. در اين مقاله پس از بررسي مباني نظري، با ارائه يک مدل تحليلي، عوامل بالقوه موثر بر فرآيند تصميم گيري استراتژيک يک بنگاه، مبني بر اتخاذ ملاحظات زيست‏ محيطي در روابط با اعضاي مختلف زنجيره تامين تعيين شده است. به منظور بررسي عوامل بالقوه تعيين شده در عمل و شناسايي عوامل احتمالي تاثيرگذار ديگر و همچنين تعيين ميزان اهميت نسبي هر يک از اين عوامل در صنعت گردشگري و بالاخص از ديدگاه آژانس ‏هاي مسافرتي کشورمان، پرسشنامه اي بر مبناي مدل تحليلي ارائه شده طراحي و مبناي مصاحبه نيمه باز با پانزده آژانس مسافرتي پايتخت قرار گرفت. نتايج اين پژوهش نشان داد با توجه به اين‏ که از نظر آژانس‏ هاي مسافرتي کشورمان، اتخاذ مديريت زنجيره تامين سبز با مزاياي درون سازماني چنداني همراه نمي باشد، فشارهاي خارجي مي تواند عامل موثري براي گرايش به استراتژي‏ هاي زيست محيطي محسوب شود. به علاوه اجراي اين استراتژي به واسطه برخي از عوامل سازماني و کوته ‏نگري ‏هاي استراتژيک محدود مي‏ شود.

 نسخه قابل چاپ