مقالات مطالعات برنامه درسی

سبک رفتاري خانواده و نحوه ارتباط پدر و مادر با فرزندان، عامل موثري در وضعيت رواني و نگرشهاي آنان به زندگي و مناسبات اجتماعي و، از جمله، چگونگي نگرش به روابط انساني در مدرسه است. اين تحقيق، که روي يک نمونه 1522 نفري از دانش آموزان دوره راهنمايي و متوسط عمومي و پيش دانشگاهي استان تهران انجام شده، با مطالعه پنج سبک رفتاري خانواده (يعني خانواده منسجم و صميمي، خانواده پاسخگو، خانواده بي تفاوت، خانواده مستبد، و خانواده آشفته) در پي پاسخگويي به اين سوال بوده است که هر يک از انواع خانواده هاي مذکور چه تاثيري بر وضيعت رواني و بر نگرش نوجوانان و جوانان مدارس راهنمايي و دبيرستاني نسبت به نوع رفتار اولياي مدارس با دانش آموزان دارند.
براي سنجش عامل رواني، وضعيت متعادل فرد از لحاظ فاقد بودن پنج ويژگي اضطراب، افسردگي، پرخاشگري، نگرشهاي ضد اجتماعي، و روحيه خلافکاري، معيار قضاوت قرار گرفته است. همچنين، پنج متغير سن، جنس، سطح تحصيلي، وضعيت اقتصادي، و وضعيت فرهنگي دانش آموزان نيز به عنوان متغيرهاي زمينه اي بررسي شده است. روشهاي آماري به کار رفته در اين تحقيق، جدا از آمارهاي توصيفي، شامل مقايسه ميانگينها و تحليل رگرسيون چند متغيره براي پيش بيني عوامل موثر بر وضعيت رواني دانش آموزان و نگرش آنان در مورد روابط انساني در مدرسه بوده است.
نتايج تحقيق حاکي از تاثير مثبت سبک رفتاري خانواده هاي منسجم و صميمي و خانواده هاي پاسخگو، و تاثير منفي سبک رفتاري خانواده هاي بي تفاوت و مستبد و آشفته بر سلامت رواني دانش آموزان  و نگرش آنان به روابط انساني در مدرسه است.

 نسخه قابل چاپ