مقالات مطالعات برنامه درسی

هدف اين مقاله تهيه و تدوين الگويي براي ارايه بازخوردهاي كيفي به دانش آموزان است. اهميت و ضرورت: معاونت آموزش و پرورش عمومي وزارت آموزش و پرورش براي كاهش اثرات منفي بازخورد كمي در بهداشت رواني و يادگيري دانش آموزان، طرحي را با عنوان «ارزشيابي توصيفي» تهيه و پس از تاييد شوراي عالي، در مدت سه سال به صورت آزمايشي در برخي از مدارس ابتدايي مناطق آموزشي كشور اجرا كرد. در اين طرح، بازخوردها به صورت توصيفي و با مقياس درجه بندي (مقوله اي مرتب شده) به دانش آموزان ارايه مي شد. نتايج ارزشيابي هاي به عمل آمده توسط خوش خلق و شريفي (1382 -84) نشان داد كه طرح «ارزشيابي توصيفي» به رغم تاثير مثبت بر ارتقاي بهداشت رواني دانش آموزان، نتوانسته است در ارتقاي كيفي و حتي يادگيري آنان موثر باشد. يكي از دلايل مهم عدم موفقيت آن طرح، نبودن الگويي روشن براي ارايه بازخورد در مدارس بود. در اين مقاله از تحقيق كيفي اسنادي استفاده شده است. جامعه آماري شامل 3 كتاب و 26 مقاله پژوهشي است. در پاسخ به دو سوال پژوهشي اساسي، ابتدا جايگاه بازخورد كمي در رويكردهاي رفتاري و نيز رفتاري- شناختي بررسي شده و آن گاه بر اساس رويكرد سازنده گرايي، تعريفي روشن و جامع از مفهوم باخورد كيفي ارايه گشته است. در پايان، بر اساس عناصر تعريف بازخورد كيفي، يك الگوي مدون براي ارايه بازخورد به دانش آموزان طراحي و معرفي شده است. در الگوي بازخورد كيفي، دانش آموزان بر اساس باورهاي انگيزشي و شناخت هاي قبلي خود، تكاليف تعيين شده معلم را تفسير مي كنند و به آن معنا مي بخشند، سپس براي خود اهداف فردي و راهبردهاي يادگيري ويژه طراحي مي كنند. در اين الگو، دانش آموزان در فراهم آوردن بازخورد براي يادگيري خود مشاركت فعال دارند. با اجراي منظم مراحل پيش بيني شده در الگوي بازخورد كيفي، براي دانش آموزان شرايطي فراهم مي شود تا با انجام خودسنجي هاي مستمر، ضمن تقويت انگيزه تحصيلي دروني، خودنظم جويي يادگيري را در خود پرورش دهند و بر سطح كيفي آموخته هايشان بيفزايند .

 نسخه قابل چاپ