مقالات مطالعات برنامه درسی

اين مقاله مي كوشد با بهره گيري از نظريه ها و سبكهاي گوناگون مديريت، دلالتهاي آنان را در بروز نوآوري در سازمان بررسي كند. بدين منظور، ابتدا عوامل مثبت و منفي هر يك از نظريه ها، به ترتيب از نظريه كلاسيك تا نظريه هاي سيستمي، اقتضايي، سازمان يادگيرنده و آشوب، تجزيه و تحليل مي شود. سپس دلالتها و نقش و تاثير هر يك از اين نظريه ها در توليد فكر و پرورش نبوغ كاركنان، به ويژه بروز خلاقيت و نوآوري در آنان به تفصيل بيان مي گردد. بررسيها و مطالعات نشان مي دهند كه براي نوآوري در سازمان، تنها داشتن مدير و كاركنان خلاق و نوآور كافي نيست. علاوه بر آن، ساختار، راهبرد، محيط، فناوري، اندازه و چرخه حيات سازمان و توان كنترل منابع انساني آن و نيز فرهنگ و نگرش و سبك مديريت بايد مشوق نوآوري باشند و از آن حمايت كنند.
دلالتها حاكي از اين است كه نقش و سهم نظريه هاي سيستمي و مشاركتي، به ويژه نظريه سازمان ياد گيرنده و سبكهاي مشاركتي و تفويضي، در بروز خلاقيت و نوآوري در افراد و كاركنان سازمان بيش از ساير نظريه ها و سبك هاست. همه مباحث مربوط به ماهيت و مفهوم «سازمان يادگيرنده» و سبكهاي مشاركتي و تفويضي، كمك مي كنند كه افراد سازمان به فهم مشتركي از تفكر راهبردي دست يابند و در تجربه و دانش يك ديگر سهيم شوند. هم چنين افراد و كاركنان سازمان را برمي انگيزند كه براي بينش و عمل يكپارچه و منطقي گرد هم آيند و با هم فكري و هم انديشي، زيرساخت هاي لازم را براي نوآوري و تغيير در سازمان فراهم كنند.

 نسخه قابل چاپ