مقالات مطالعات برنامه درسی

مباني هستي شناختي و معرفت شناختي اسلامي از يکسو با تفکيک روش شناختي علوم طبيعي و علوم اجتماعي سازگار نيست و از سوي ديگر غلبه روش شناسي علوم طبيعي برعلوم اجتماعي را نمي پذيرد. ولي چون حوزه هاي معرفت يا رشته هاي علوم داراي هدف مشترک، موضوع مشترک، مبدا مشترکي هستند و حقيقت يگانه و صاحب مراتبي را تشکيل مي دهند؛ روشهاي تحقيق آنها مشابه هستند. انحصار روش شناختي سبب تنگ نظري محقق نسبت به پيچيدگيهاي واقعيت و جنبه ها يا لايه هاي مختلف آن مي شود. رويکرد وحدت گرايي تشکييکي در معرفت شنا سي مبناي رويکرد ترکيبي در روش شناسي است و طيف گسترده اي از ترکيبهاي متناسب و سازگار روش تحقيق را پديد مي آورد که به فراخور موقعيتها و مسايل هر حوزه بکار گرفته مي شود. علاوه بر طرد انحصارگرايي روش شناختي، توجه به رويکرد مبناگرايي، بهره مندي از دانش معيار، ملاحظه ويژگيهاي محقق در اعتبار تحقيق، توجه به سطح سوم واقعيت، تعميم روش شناسي تفهمي از علوم اجتماعي به علوم طبيعي از ديگر اصول روش شناسي است که از مباني اسلامي حاصل مي گردد.

 نسخه قابل چاپ