مقالات مطالعات برنامه درسی

ارزشيابي توصيفي، يکي از نوآوري هاي آموزشي در دهه حاضر در نظام آموزشي دوره ابتدايي کشور است. اين نوآوري در بسياري از عناصر و اجزاي خود، با ارزشيابي سنتي و رايج در تضاد است. از اين رو اشاعه اين الگوي جديد ارزشيابي در بدنه نظام آموزشي نيازمند تمهيدات و دورانديشي هايي است. لذا مساله اساسي پژوهش اين است که بر اساس شرايط موجود نظام آموزشي دوره ابتدايي شهر تهران، چه شيوه اي براي اشاعه ارزشيابي کيفي - توصيفي مناسب است. اين پژوهش با استفاده از نظريه راجرز و شوميکر در اشاعه نوآوري، به بررسي عوامل زمينه اي اشاعه نوآوري پرداخته است و بر اساس اطلاعات حاصله از 36 مدرسه در 11 منطقه و 410 نفر از کارکنان اين مدارس و 15 مدرسه مجري طرح ارزشيابي کيفي - توصيفي و 56 نفر از مجريان طرح، از طريق دو پرسشنامه و يک فرم مصاحبه به توصيف وضع موجود پرداخته است. از اين بررسي بر مي آيد که گرايش نسبي افراد جامعه به نوآوري، نگرش مثبت به ارزشيابي توصيفي، اطلاعات گسترده معلمان از اين طرح، ويژگي هايي مثبت الگوي ارزشيابي توصيفي، سطح سواد نسبتا مناسب معلمان از زمينه هاي مثبت براي اشاعه اين طرح است و نگرش مثبت معلمان به ارزشيابي سنتي از عوامل منفي در اشاعه الگوي ارزشيابي توصيفي در سطح شهر تهران مي باشد. سپس بر اساس تصوير به دست آمده از وضع موجود و مباحث نظري مرتبط، شيوه تقاضا محور براي اشاعه ارزشيابي کيفي - توصيفي پيشنهاد شده است.

 نسخه قابل چاپ