مقالات مطالعات برنامه درسی

هدف اصلي پژوهش حاضر، ارايه يک مقياس اندازه گيري نگرش نسبت به کاربرد تکنولوژي در آموزش است. به همين منظور از ميان جامعه آماري که کليه معلمان مقطع متوسطه شهر اصفهان را شامل مي شد، 311 نفر (160 زن و 151 مرد) به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش ترجمه (فرم) فارسي مقياس نگرش نسبت به کاربرد تکنولوژي در آموزش بود. پس از گردآوري داده ها به وسيله نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. ضريب اعتماد (پايايي) آلفا با حذف گويه هايي که همبستگي پاييني با کل مقياس داشتند، 0.84 محاسبه شد که در روش بازآزمايي دقت اين ضريب تاييد شد. تحليل عاملي گويه هاي مقياس بيانگر اين بود که بيش از 61 درصد واريانس نمرات کل با اين مقياس تبين مي شد. پس از چرخش عوامل، همبستگي ميان هر گويه با هر عامل در بهترين حالت مشخص گرديد که بر اساس آن پنج عامل نامگذاري شدند، و نشان داد که مقياس چند بعدي است. انجام آزمون تي مستقل روي داده ها نشان داد که ميان جنسيت معلمان و نگرش آنها تفاوت معنادار موجود نيست، ولي معلمان هنرستان نگرش بهتري نسبت به همکاران دبيرستاني خود داشتند. در مجموع نگرش معلمان مثبت ارزيابي شد. از اين مقياس به عنوان ابزاري دقيق در ديگر پژوهشها مي توان بهره برد.

 نسخه قابل چاپ