مقالات مطالعات برنامه درسی

هدف از پژوهش حاضر، بررسي روش هاي استفاده موثر از فعاليت هاي آزمايشگاهي در آموزش علوم تجربي است. براي اين منظور ادبيات نظري و پژوهشي موجود به دقت بررسي شد و ديدگاه هاي گوناگون براي رسيدن به الگويي مناسب، طبقه بندي و سپس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. پس از آن، كاربردي ترين عناصر نظريه هايي كه در اين زمينه مطرح شده بودند، در يك الگو تركيب شدند. اين الگوي نوآورانه كه مبتني بر فعاليت هاي حل مساله است، با برنامه درسي فيزيك، شيمي و زيست شناسي دوره متوسطه و امكانات مدارس هماهنگي دارد و در نظام آموزشي ايران قابل اجراست.
روش تحقيق، توصيفي - پيمايشي است. اطلاعات، توسط پرسشنامه ويژه اي كه با استفاده از منابع مرتبط و در دسترس تهيه شده بود،‌ جمع آوري شد و روايي آن با سازماندهي مصاحبه هاي تخصصي با افراد صاحب نظر (6 نفر)، مورد بررسي قرار گرفت و متناسب با شرايط كشور، بومي شد. پايايي تحقيق نيز با استفاده از روش آلفاي كرونباخ (a=0.79) مورد بررسي و تاييد قرار گرفت. نمونه پژوهش براي اعتباربخشي الگوي پيشنهادي، كارشناسان گروه هاي آموزشي (120 نفر از رشته هاي فيزيك، شيمي و زيست شناسي) و متخصصان برنامه ريزي درسي (10 نفر) را شامل مي شود.
پژوهش حاضر براي تجزيه و تحليل اطلاعات از روش هاي آمار توصيفي و نيز استنباطي (آزمون (t استفاده مي كند. به طور كلي نتايج اين پژوهش نشان مي دهد به كارگيري فعاليت هاي عملي در آموزش علوم تجربي نقش مهمي دارد و الگوي پيشنهادي از نظر كارشناسان گروه هاي آموزشي و متخصصان برنامه ريزي درسي،‌ اعتبار بالايي دارد.

 نسخه قابل چاپ