مقالات مطالعات برنامه درسی

پژوهش حاضر با هدف مقايسه ميزان شيوع ناهنجاري هاي وضعيتي در اندام فوقاني دانش آموزان دختر و پسر دوره راهنمايي منطقه 2 آموزش و پرورش شهر تهران در سال 85-86 انجام گرفته است. در اين مطالعه، دانش آموزان دختر و پسر از 11 تا 15 سال در دو نمونه 921) پسر و 967 دختر( به صورت هدفمند انتخاب شدند. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته و «صفحه شطرنجي»، «متر»، «تراز» و «آزمون استاندارد نيويورک»، از نمونه هاي در دسترس جمع آوري شد. براي اعلام درصد شيوع ناهنجاري هاي سر به جلو، شانه هاي نامتقارن، پشت گرد، کمرگود، پشت کج، پشت صاف، از درصد فراواني و براي بررسي ارتباط ميان «جنسيت» با ميزان شيوع ناهنجاري ها در اندام فوقاني از آزمون خيدو بهره گرفتيم.
يافته هاي تحقيق نشان مي دهد بيشترين و کمترين درصد فراواني ناهنجاري هاي اندام فوقاني با وضعيت بدني متوسط در دانش آموزان پسر دوره راهنمايي به ترتيب مربوط به ناهنجاري هاي پشت گرد 31.8) درصد( و پشت صاف 1) درصد( و در دختران به ترتيب مربوط به ناهنجاري هاي پشت گرد 47.1) درصد( و پشت صاف 5.9) درصد( است.
هم چنين بيشترين و کمترين درصد فراواني ناهنجاري هايي که با وضعيت بدني ضعيف در اندام فوقاني دانش آموزان پسر وجود دارند، به ترتيب ناهنجاري هاي پشت گرد 16.6) درصد( و پشت کج 0.9) درصد( را شامل مي شوند و در دانش آموزان دختر نيز، ناهنجاري هاي پشت گرد 18.6) درصد( و پشت صاف 0.8) درصد( وجود دارد؛ بنابراين پسران 82.89) درصد( در مقايسه با دختران 65.97) درصد( وضعيت بدني مطلوب تري دارند.
يافته هاي پژوهش نشان مي دهد رابطه معناداري ميان جنسيت و ناهنجاري هاي سر به جلو، شانه نامتقارن، پشت گرد، کمر گود .و پشت صاف در سطح 0.01 وجود دارد. پسران بيشتر در معرض ناهنجاري سر به جلو و دختران در معرض مبتلا شدن به ناهنجاري هاي پشت گرد، کمر گود، پشت صاف و شانه نامتقارن هستند.

 نسخه قابل چاپ