مقالات مطالعات برنامه درسی

پژوهش حاضر با هدف شناسايي تاثير آموزش با محوريت تجسم، بر نگرش دانش آموزان (سال سوم راهنمايي) نسبت به رياضيات، و نيز عملكرد حل مساله آنها، به ويژه در حل صورت گرفته است. بدين منظور در مرحله نخست، به عنوان يك هدف پايه، چارچوبي براي آموزش، تجسم محور و آموزش، بدون تاكيد بر تجسم، بر اساس يافته هاي پژوهشي و بر پايه كار ميداني طراحي و توليد شد. براي انتخاب نمونه از روش نمونه گيري تصادفي استفاده شد و از اين طريق يك مدرسه و دو كلاس 30 نفره از آن به عنوان گروه آزمايش و گروه كنترل، انتخاب گرديد. در اين پژوهش «رويكرد آموزش با محوريت تجسم و آموزش بدون تاكيد بر تجسم» به عنوان متغيرهاي مستقل و «عملكرد حل مساله و نگرش دانش آموزان» به عنوان متغير هاي وابسته در نظر گرفته شده اند. هر يك از گروه هاي آزمايش و كنترل به مدت 15 هفته (هر هفته دو جلسه و هر جلسه 90 دقيقه) تحت تاثير متغيرهاي مستقل قرار گرفتند.
در اين پژوهش سه فرضيه مورد آزمون قرار گرفته اند، كه شاخص عملكرد هر سه فرضيه تفاوت نمرات پيش آزمون و پس آزمون و مقايسه گروه هاي مورد مطالعه است. پس از جمع آوري اطلاعات جهت آزمودن فرضيه ها از آزمون T گروه هاي مستقل استفاده شده است. براي معنادار بودن تفاوت ميانگين نمرات دانش آموزان دو گروه و نيز براي بررسي تجانس واريانس ها از آزمون F (لوين) استفاده شد. يکسان بودن عملکرد حل مساله دانش آموزان در پيش آزمون، با استفاده از آزمون كلموگروف اسميرنوف نشان داده شده است. تجزيه و تحليل نتايج نشان مي دهد كه تدريس تجسم محور، در نگرش دانش آموزان نسبت به رياضيات تاثير مثبت چشمگيري خواهد گذاشت، اما تنها تكيه بر تفكر تجسمي باعث تحول در عملکرد «حل مساله» رياضي به ويژه در مساله هاي غير هندسي، مانند تعميم الگوهاي شكلي، نخواهد شد. از طرف ديگر دانش آموزاني كه به روش تجسم محور آموزش ديده اند بهتر مي توانند روابط بين اجزاي موجود در جمله عمومي دنباله ها را درك كنند.

 نسخه قابل چاپ