مقالات مطالعات برنامه درسی

هدف پژوهش حاضر، بررسي تاثير نظريه سازنده گرايي اجتماعي بر برنامه درسي علوم دوره راهنمايي است. بدين منظور، نمونه اي از جامعه آماري دانش آموزان دختر و پسر پايه سوم شهر زاهدان با روش نمونه گيري مرحله اي تصادفي انتخاب شدند و عملکرد آنان در قالب «طرح نيمه آزمايشي چهار گروهي سالمون» مورد بررسي قرار گرفت. نمونه هاي مورد مطالعه، دو گروه کنترل و دو گروه آزمايش دختر و پسر بودند.
ابزار پژوهش براي بررسي عملکرد مورد انتظار، آزمون جهاني تيمز بود. با استفاده از روش هاي تحليل آماري آزمون تي و تحليل واريانس، يافته ها نشان داد که بين عملکمرد دانش آموزان که با رويکرد سازنده گرايي اجتماعي آموزش ديده اند (گروه هاي آزمايش) و آن هايي که با برنامه رايج علوم آموزش ديدند (گروه هاي کنترل)، تفاوت معني داري وجود دارد. به عبارت ديگر، عملکرد فراگيران آموزش ديده با رويکرد سازنده گرايي اجتماعي، بالاتر از عملکرد فراگيران گروه کنترل بود. بين عملکرد دانش آموزان دختر و پسر در گروه هاي آزمايش و کنترل، تفاوت معني داري مشاهده گرديد. دانش آموزان دختر و پسر گروه هاي آزمايش عملکرد بالاتري از دانش آموزان گروه کنترل داشتند.
عملکرد دانش آموزان پسر گروه هاي آزمايش نيز بالاتراز دختران گروه هاي آزمايش بود.

 نسخه قابل چاپ