بانک مقالات مطالعات انقلاب اسلامی

مصلحت و تکليف، از اساسي ترين ارکان و مباني انديشه سياسي امام خميني، هم در حوزه نظري و هم در قلمرو عمل و سيره عملي ايشان است. تبيين مفهوم مصلحت و تکليف و مناسبات آنها و تشخيص مصاديق مصلحت، تاثير مهمي در فهم انديشه سياسي امام و تفسير سيره عملي ايشان در طول سال هاي مبارزه دارد. در اين مقاله مفهوم مصلحت از ديدگاه امام و تفاوت آن با مصلحت پراگماتيستي و مفهوم تکليف و ابداع امام در تقسيم بندي تکاليف به قانوني و شخصي و مباني نظري و نتايج عملي آنها آشکار شده است. در پايان به مکانيسم هاي تشخيص مصلحت اشاره شده است.اين مقاله پاسخي است به کساني که مصلحت گرايي امام را سير عرفي شدن انديشه هاي ايشان مي دانند. در حقيقت اين ديدگاه، نوعي غفلت از مباني امام و مفهوم مصلحت در انديشه ايشان است.