بانک مقالات مطالعات انقلاب اسلامی

امام خميني (ره) بر اساس نگرش معنوي و تعالي نگر خويش، به پيروي از پيشوايان معصوم و انديشمندان مسلمان، سياست را هدايت انسان ها، حفظ مصالح و تامين صلاح و سعادت حقيقي آدميان مي داند. بر اين اساس، سياست هم حق همگاني است و هم مسووليت عمومي. بدين سان، مجريان سياست در اصل، تمام افراد جامعه هستند که در اين امر، يعني تدبير سرنوشت عمومي خويش، مشاركت دارند. هدف و مقصد سياست نيز راه بردن افراد بر مبناي عدل و عقل در مسير کمال انساني براي رسيدن آنها به حقوق حقه خويش و خير و سعادت راستين است.
بر اين اساس، در نگاه امام خميني (ره) اساس سياسي بودن، يعني قرار گرفتن در مسير سعادت حقيقي را اصول بنيادين عقل و خرد، آزادي، هويت و استقلال، عدالت خواهي، معنويت، محبت و برادري و عام نگري تشكيل مي دهد.
امام خميني (ره) بر اساس نگرش خود نسبت به جهان هستي، جايگاه انسان و نقشي كه به او محول شده است، اهدافي كه آدميان، سياست را معطوف به آن كرده اند و نيز برداشت هاي كلي آدميان، به بيان انواعي از سياست مي پردازد که عبارت است از:
سياست شيطاني، سياست حيواني يا سياست اين جهاني و سياست الهي.
از ديدگاه امام خميني (ره)، اسلام نه تنها دين سياست است، بلكه تمام آن سياست است. آميختگي دين و سياست در اين نگاه، به شديدترين مفهوم خود و در قالب اين هماني يعني عينيت دين و سياست مطرح مي شود. سياست الهي، به وسيله پيامبران و پيروان راستين آنها و به دور از هر گونه دروغ و فريب و تزوير، به تحقق حكومت عدل و انساني در جامعه مي انجامد. بر همين اساس، از ديدگاه امام خميني (ره)، همه پيامبران الهي، براي تحقق حكومت عدل مبعوث شدند و چنين حكومتي عين سياست است. امام خميني (ره)، خود، چنين حكومتي را در قالب جمهوري اسلامي عرضه كرد و جز آن را شايسته ندانست.