بانک مقالات مطالعات انقلاب اسلامی

پژوهش حاضر شکل گيري احزاب را ناشي از نوسازي سياسي در جمهوري اسلامي مي داند و فرايند تحول احزاب در ايران را بر اساس مدل هانتينگتون در خصوص جوامع دست خوش نوسازي بررسي کرده است. پديده نوسازي سياسي و شکل گيري احزاب در ايران را مي توان از دو جنبه بررسي کرد: 1. انقلاب اسلامي، يک انقلاب مردمي بود و تقريبا تمامي طبقات جامعه در آن شركت داشتند؛ 2. با پيروزي انقلاب، نوعي قانون اساسي تدوين شد كه بر پايه دو ركن اسلاميت و جمهوريت بود. امر بنيان لازم را براي شکل گيري احزاب فراهم کرد. علاوه بر اين نوسازي اقتصادي کشور در دوران سازندگي، طبقه متوسطي را ايجاد کرد که در سال هاي بعد، به شکل گيري احزاب در کشور کمک کرد، اما اين فرايند چالش هايي را نيز در برابر نظام مي گذارد که ناشي از دغدغه هاي حفظ قوانين اسلامي از يک سو و استمرار مشارکت مردم از سوي ديگر است. اين دغدغه ها يکي از موانع گسترش احزاب و دليل نهادينه نشدن آن هاست.