بانک مقالات مطالعات انقلاب اسلامی

نظريه، منظومه منسجم، هدفمند و تعميم پذير است که قابليت صدق و کذب دارد. «نظريه پردازي» فرايندي علمي-پژوهشي، روشمند و داراي نظام است که در مسير معرفي نظريه علمي جديد در ساختاري علمي و منطقي قرار دارد. فرضيه نوشته آن است که با توجه به تجربه آغازين نظريه پردازي در فقه سياسي شيعه در دوران معاصر و با توجه به ويژگي هاي روش اجتهاد مانند عقلي-عقلايي بودن، انتقادي بودن، تعامل گري ميان ثابت و متغير و بومي گرايي، مي توان با ژرف کاوي در برخي بسترهاي بايسته همچون توليدگري فقه سياسي، گذر از نگاه فردي و پيوند با واقعيت هاي اجتماعي و نيز توانمندسازي اين دانش براي پويايي و روزآمدي، به آستانه نظريه پردازي در فقه سياسي شيعه نزديک شد.