به بسم الله الرحمن الرحيمست

ندارد فاتحه حد و نهايت

چه قرآن اندرو باشد بغايت

مر اين ام الكتاب آسمانى

بود سرلوحه سبع المثانى

بود بسم الله اين سوره برتر

ز بسم الله سورتهاى ديگر

چه قرآن را مراتب هست محفوظ

ز كتبى گير تا در لوح محفوظ

لذا در هر يكى از اين مراتب

بود بسم اللهش با او مناسب

بود فاتحه در بسم الله خويش

كه از بسم الله ديگر بود بيش

بود خود بسمله در نقطه با

كه نقطه هست اصل كل اشياء

ولى اين نقطه كتبى نمودست

از آن نقطه كه خود عين وجودست

چو نقطه آمد اندر سير حبى

پديد آمد از او هر قشر و لبى

بود قرآن كتبى آيت عين

بود هر آيت او رايت عين

الف در عالم عينى الوفست

بمانند الف ديگر حروفست

حروف كتبيش باشد سياهى

حروف عينيش نور الهى

حروف عينيش را اتصالست

حروف كتبيش را انفصالست

كه اينجا يوم فصلست و جداييست

و آنجا يوم جمعست و خداييست

ترا خود سر سر تست قاضى

ندارد حال و استقبال و ماضى

كه آن خود مظهرى از يوم جمعست

ولو آن همچو شمس و اين چو شمعست

چه يوم جمع يوم الله واصلست

فروع يوم جمع ايام فصلست

قضا جمع و قدر تفصيل آنست

خزائن جمع و اين تنزيل آنست

قضا علم الهى هست و حشرست

قدر فعل الهى هست و نشرست

قضا روح و قدر باشد تن او

گل او گلبن او گلشن او