بانک مقالات مهدویت

با غيبت امام دوازدهم، شيعيان، مسلمانان و همه جهانيان دچار محروميتي جانکاه و عميق شدند. شيعه در اين عصر با پذيرش مسووليت تاريخي خود براي خروج از اين محروميت، چشم به راه موعود و عصر ظهور، به انتظار ايستاد، انتظاري که بار سنگين رسالت زمينه سازي براي ظهور را با خود به همراه داشت، چرا که انتظار عمل است و برترين عمل ها (افضل الاعمال انتظار الفرج)، جهاد است و بهترين جهادها (افضل جهاد امتي انتظار الفرج). انتظار آمادگي است و زمينه سازي (من انتظر امراً تهيأ له)، آمادگي و زمينه سازي براي همه خوبي ها و زيبايي ها و رهايي از همه حرمان ها و محروميت ها. انتظار تعهد است و مسووليت (المنتظر لامرنا کالمتشحّط بدمه في سبيل الله) و اين همه يعني رسالت بزرگ شيعه و ميثاق تاريخي او در غيبت امام در هر صبح و شام (و انتظر الفرج صباحاً و مساءاً).

 نسخه قابل چاپ